سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. یک سوال درباره پوشش: تفاوت لباس و پوشش خانم در نماز با پوششی که در برابر نامحرم استفاده می کند در چیست؟
تفاوت اول: در مقدار پوشش است، پوشش پا تا مچ در نماز برای خانم لازم نیست اما در برابر نامحرم باید پای خود را بپوشاند و تنها عضوی که از پوشش استثناء شده است گردی صورت و دست تا مچ است و پوشش بقیه بدن واجب است حتی اگر مقابل نامحرم نیز نماز بخواند پوشش پا واجب می شود.
تفاوت دوم:اگر خانم بعد از وضو صورتش را آرایش کند و آرایشش در قسمت پیشانی مانع سجده نباشد و با آن نماز بخواند یا لباسش زینتی باشد یا خانم از زیورآلاتش در نماز استفاده کند، اشکالی ندارد اما در برابر نامحرم باید زینتها و آرایشهای خود را باید از نامحرم بپوشاند ضمن اینکه برخی از زینها مانند ناخن مصنوعی یا مژه مصنوعی که فرد نتواند در وقت نماز جدا کند، اصل انجام چنین زینتی هر چند از نامحرم بپوشاند حرام است..(تفاوت نظر برخی از فقها مثل ایت الله سیستانی زینتهای ظاهری مثل سرمه و انگشتر را اجازه می دهند و ایت الله مکارم هم بین زینتهای زننده و غیر زننده فرق می گذارند.)
تفاوت سوم: اگر خانم در نماز از لباسهای چسبان استفاده کند مانعی ندارد اما در برابر نامحرم که تحریک کننده و موجب مفاسدی است، در مقابل نامحرم جایز نیست.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال شرینی بندگی خودش را در دلهای ما قرار بدهد به برکت صلوات بر محمد و ال محمد
سلام علیکم بسم الله الرحمن الرحیم. در دوران غیبت امام زمان برای عمل به دستورات دینی یکی از راههایی که بیان شده تقلید کردن از اهل علم است که در این زمینه به چند نکته اشاره می شود:
1.عقیده مسلمان نسبت به اصول دین باید از روی یقین و اعتقاد جزمی باشد و این یقین از هر دلیل و طریقی حاصل شود کافی است فرقی ندارد از طریق برهان و استدلال باشد یا از گفته والدین و دانشمندان باشد ولی در احکام و مسائل شرعی چنانچه فردی خودش مجتهد نباشد باید طبق فتوای مرجع تقلید اعلم عملکند. چرا که روشن هست از نگاه عقلاء کسی که در رشته ای تخصص ندارد، به متخصص آن رشته مراجعه می کند (رساله مراجع ج1 م1) مرجع اعلم هم یعنی اینکه در بدست آوردن احکام شرعی از منابع دینی تخصص بیشتری از دیگر مراجع داشته باشد. (رساله مراجع ج1 مساله 1و2؛ عروه الوثقی، الاجتهاد و التقلید مساله 17)
2.برای شناخت مرجع اعلم راههایی وجود دارد، یکی از ساده ترین راهها این است که با تحقیق و سوال از اهل علم نسبت به اعلمیت مرجع تقلیدی اطمینان کند.(عروه الوثقی، الاجتهاد و التقلید ، مساله 20)
3.بعد از فوت مرجع تقلید، برای صحیح بودن تقلید، انسان باید یک مرجع زنده اعلم انتخاب کند سپس برای باقی ماندن بر مرجع میت یا تقلید از مرجع زنده، طبق نظر همان اعلم زنده ای که انتخاب کرده عمل کند؛ ضمنا اگر طبق نظر مرجع زنده وظیفه فرد باقی ماندن بر مرجع میت باشد در هر صورت در مسائلی که مرجع میت فتوایی ندارد یا برای پرداخت وجوهات شرعی باید به مرجع زنده مراجعه کند. (رساله مراجع ج1 مساله 9- عروه الوثقی ج1 ، الاجتهاد و التقلید مساله 52).
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
تعجیلدرفرج امام زمان علیه السلام وسلامتی مراجععظامخاصه امام خامنه ای صلوات بر محمد و آل محمد.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امام صادق علیه السلام در روایتی می فرمایند: که حضرت علی علیه السلام مکرر این فرمایش را بیان می کردند - یعنی جزوه تعالیم آن بزرگوار بوده، که این، اهمیت مطلب را بیشتر روشن می کند- : در زندگیِ دنیا خیری نیست -یعنی اگر آدم در این حالت از دنیا برود، برایش بهتر است چون ادامه خسارت و ضرر است- مگر برای یکی از این دو فرد :
1. رجُلٌ یَزْدادُ کُلَّ یَومٍ إحْسانا. انسانی که هر روزی بر روزِ قبل از خود حُسن و احسانی اضافه می کند.
• مثلا یک روز فردی مقداری قرآن می خواند روزِ بعد یک قدری از این بیشتر بخواند یا کیفیت اش را بیشتر کند مثلا برخی آیات را به تفسیر مراجعه کند یا فرض بفرمایید فردی که در یک اداره ای مشغول کار هست، امروز نسبت به دیروز قدری کیفیت را بالا ببرد! یا ساعتِ کار را یک دقیقه، دو دقیقه اضافه کنید! «فَمن یَعمل مثقال ذرّةٍ خیراً یَره»، یک دقیقه هم در حساب الهی حساب می شود.
• اگر انسان هر روزی، یک عملِ نیک بر روزِ قبل بیافزاید وقتی که سرِ سال شد خواهد دید که مثلاً صدها کار نیک را بر کارهای قبلیِ خود اضافه کرده، و عادت هم می کند. و اگر یک روز بخواهد ترک کند، برایش سخت است. لذا در بعضی از روایات دارد که: عملِ خیری را که انجام می دهید، اقلّاً یک سال ادامه بدهید.
2. رجُلٌ یَتَدارَکُ سَیّئةً بالتّوبَةِ. کسى که گناهش را با توبه جبران مى کند .
• انسان در معرض گناه هست، دو قوه غضب و شهوت عامل لغزش ها هستند و اگر انسان احیانا بر اثر این دو قوه دچار گناه و لغزش شد ، راهش این است که: هر گناهی که کردد، توبه کند! یعنی به مجرّد اینکه شیطان خبیث، شیطان نفس یا شیطان جنّ تسلّطی پیدا کرد، انسان یک عمل حرام و گناهی را انجام داد؛ بلافاصله از گذشته پشیمان شود و تصمیم بر ترک گناه بگیرد. این توبه، آن سیاهی را، ظلمتی را که آن گناه در دل و جان انسان بوجود آورده، پاک می کند.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
جهت عزت و سربلندی ملت ایران و پیروزی جبهه مقاومت صلواتی را عنایت بفرمایید.
متن اصلی:
الشرط الثامن: الوصول الی حدّ الترخص
جلسه 213، 1395/12/17
حدیث:
ثمّ قال الصادقُ«علیه السلام»: إنّ علیاً«علیه السلام» کان یقول. کان یقول یعنی: مکرّراً این فرمایش از ایشان صادر شده است، جزو تعالیم مستمرّ آن بزرگوار بوده است، که این، اهمیت مطلب را بیشتر روشن می کند. کان یقول: لاخَیرَ فی الدنیا الّا لأحدِ رجلَین. در زندگیِ دنیا خیری نیست مگر برای یکی از این دو انسان. معنای «در زندگی خیری نیست» این است که اگر آدم در این حالت از دنیا برود، برایش بهتر است. ماندن در این دنیا که بزرگترین نعمت الهی و زمینۀ همۀ نعمتهای دیگر و سرمایۀ اصلی زندگی است؛ اگر قرار شد که این زندگی به درد نخورد، از این سرمایه استفاده ای نشود بلکه دائماً ضرر بکند، نباشد، بهتر است. مثل بعضی از شرکتهایی که همه اش ضرر می کند! زیان ده است! شرکتی که دائماً ضرر می کند، بستن اش بهتر از ماندنش است. چرا بماند؟ انسان شرکت و بنگاه مالی را راه می اندازد برای اینکه استفادۀ مالی بکند. اگر همیشه ضرر می کند، نبودنش بهتر است. این بنگاهِ مورد استفادۀ ما که زندگی دنیاست، برای این است که ما یک فایده ای از این ببریم. اگر بنا شد که از این زندگی، انسان فایده ای نبَرد و ضرر بکند، نبودنش بهتر از بودنش است. یکی: رجلٌ یَزدادُ کلَّ یومٍ احساناً. انسانی که هر روزی بر روزِ قبل از خود یک چیزی، یک حُسنی، احسانی اضافه می کند. این را ما معیار بگیریم، واقعاً به این عمل بکنیم. یک روز شما فلان مقدار قرآن می خوانید، یا عبادت می کنید، یا خدمت می کنید یا ساعتِ کار دارید، روزِ بعد یک قدری از این بیشتر کنید! یا کیفیت اش را بیشتر کنید، یا کمیت اش را بیشتر کنید. این را اگر ماها در نظر داشته باشیم، جادۀ آسفالته ای، راهِ بازی بوجود می آید. زحمتی هم ندارد. فرض بفرمایید شما در همین زندگیِ معمولی تان تصمیم بگیرید که هر روزی مثلاً یک بار بگویید «سبحان الله و الحمد لله و لااله الّا الله و الله اکبر». دیروز نگفتید، امروز این را بگویید.
فردا این را دو بار بگویید! یا فرض بفرمایید که در یک مجموعه ای، در یک اداره ای مشغول کار هستید، خدمت می کنید؛ امروز نسبت به دیروز قدری کیفیت را بالا ببرید! یا ساعتِ کار را یک دقیقه، دو دقیقه اضافه کنید! «فَمن یَعمل مثقال ذرّةٍ خیراً یَره»، یک دقیقه هم در حساب الهی حساب می شود. هر روزی، یک عملِ نیک بر روزِ قبل بیافزایید! این خیلی کارِ آسانی است، جزو آسانترین کارهاست. بنابراین، وقتی که سرِ سال شد، یک سال از مبدأ این تصمیم گذشت، خواهید دید که مثلاً صدها کار نیک را بر کارهای قبلیِ خودتان اضافه کردید، و عادت هم می کنید. گاهی می گویند: فلان عمل را، فلان عبادت را انجام بدهید! آدم از دور به نظرش کارِ سختی می آید! وقتی وارد شد، آن عبادت را شروع کرد، یک مدتی انجام داد، بعد می بیند نه، خیلی آسان است، خیلی معمولی است. بعد طوری
می شود که اگر یک روز بخواهد آن عبادت را ترک کند، سخت اش است، به او فشار می آید. بعضی هستند همین نمازهای روزانه برایشان سنگین است؛ ولی شما اگر بخواهید نخوانید، یا ترک بکنید، ثقیل و سنگین است. همۀ عبادات همینطور است. تصمیم بگیرید مثلاً هر روز یک نماز جعفر بخوانید؛ ابتداء به نظر انسان سخت می آید، بعد که شروع کرد، یک مقداری انجام داد، می بیند یک امرِ عادی و معمولی است، مشکل نیست. همۀ کارهای خیر همینطور است، وقتی عادت کردید. لذا در بعضی از روایات دارد که: عملِ خیری را که انجام می دهید، اقلّاً یک سال ادامه بدهید! وقتی انسان یک سال عملِ خیر را انجام داد، دیگر می تواند آنرا کنار بگذارد، این می شود کارِ عمریِ انسان. بنابراین، یکی از این دو مردی که زندگی برایش دارای خیر است، همین است که: یَزداد کلَّ یومٍ احساناً. دوّمی: و رجلٌ یَتدارکُ سیّئتَه بالتوبة.
بالاخره من و شما در معرض گناهیم، از ماها گناه سر می زند! غضب و شهوت، این دو عاملِ گمراه کننده و لغزانندۀ انسان، انسان را به سمت گناه می کشاند، شیطان انسان را فریب می دهد. پس گناه از غیرِ معصوم لامحاله سر می زند. راهش این است که: هر گناهی که کردید، توبه کنید! «إنّ الذین اتَّقَوا اذا مَسّهم طائفٌ من الشیطانِ تَذکّروا فاذا هم مبصِرون». به مجرّد اینکه شیطان خبیث، شیطان نفس یا شیطان جنّ تسلّطی پیدا کرد، یک عمل حرامی را، گناهی را انجام دادیم؛ بلافاصله به خودمان بیاییم، توبه کنیم، بگوییم پروردگارا! ببخش. این توبه، آن سیاهی را، ظلمتی را که آن گناه در دل و جان انسان بوجود آورده، پاک می کند. این هم نفر دوّم. بنابراین، اگر انسان بخواهد زندگی برایش بابرکت باشد، زنده بودن برایش خوب باشد و بیارزد که دعا کند: خدایا! من را زنده بدار، عمر طولانی بده؛ این دو چیز را باید داشته باشد: هر روز یک احسانی بیش از دیروز انجام بدهد، یکی هم اینکه اگر گناهی از او سرزد، آن را با توبه بلافاصله پاک کند.
امالی، صفحۀ 765.
سلام علیکم.بسم الله الرحمن الرحیم.یکی از کارهایی که ثواب آن برای انسان بعد از فوت هم ادامه دارد، وقف کردن هست، که بسیار از خدمات ارزشمندی که به زائرین و هیئات عزاداری ارائه می شود به برکت وقف گذشتگان است در این زمینه چند نکته رو خدمت شما خوبان یادآوری می کنم:
1. وقف یعنی مالی را برای یک جهت اختصاص دهیم تا در همان جهت از منافع آن مال استفاده شود مثل این که زمینی را برای حسینیه اختصاص دهیم تا در جهت ساخت بنای حسینیه استفاده شود. توجه شود یکی از زمینه های وقف کردن که افراد بتوانند از ثواب وقف کردن بهره مند بهره مند بشود وقت مشارکتی است که در همین حرم مطهر با حدود یک میلیون تومان افراد می توانند در وقف بناهای حرم شریک شوند و از ثواب وقف بهره مند شوند؛ که جهت راهنمایی بیشتر می توانید به دفاتر مشاوره وقف و نذر در صحن های حرم مطهر مراجعه فرمایید.
2-به تصریح برخی از فقهاء از جمله امام خامنه ای انسان می تواند منزل یا ملکی را در زمان حیاتش وقف کند و تحویل هم بدهد ولی شرط کند تا زمانی که خودش یا همسرش زنده هست، از آن استفاده کنند. (تحریر کتاب وقف م25 امام خامنه ای سایت لیدر احکام وقف س137، مکارم م2309 رساله، بهجت م2152 رساله، فاضل جامع المسائل فارسی ج2 ص: 332 س70، تبریزی استفتاءات جدید ج1 ص 318 س1418)
3-اگر وسیله ای مثل دستگاه صوت یا دیگ و پایه، وقف مخصوص مسجد هست، یا کیفیت وقفش دقیقا مشخص نیست، بیرون بردن آن هر چند برای مدت کوتاهی از مکان وقفش جایز نیست اما اگر فردی وسیله را برای مسجد اینگونه وقف کرده که برای مسجد و هر کار خیری دیگری یا مثلا برای عزاداری در مسجد ویا هر مکانی دیگری وقف نموده است، در این صورت بیرون بردن برای استفاده در جهت وقف اشکالی ندارد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال به همه ما توفیق کارهای خیر را عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.رسول گرامی(ص) در روایتی نورانی می فرمایند: لَیْسَ مِنِّی مَنِ اسْتَخَفَّ بِصَلَاتِه. کسی که نماز را سبک بشمارد از من نیست. (کافی، ج 3، ص 269)
یکی از واجبات نماز قیام و ایستادن در نماز است که در این زمینه به چند نکته اشاره می شود:
1. نمازگزار تا وقتی که توانایی ایستادن هر چند با تکیه بر دیوار یا با کمک عصا و مانند آنرا را داشته باشد، نباید نشسته نماز بخواند. بنابراین فردی که نماز را نشسته میخواند در حالی که توانایی ایستادن را بدون ضرر و مشقت، دارد مثل فردی که کارهای روزه مره و تشرف به حرم و مسجد را ایستاده انجام دهد، با این حال قیام در نماز را ترک می کند نمازشان باطل است و قضا دارد. (2)
2. اگر برای فردی ایستاده خواندن هر چند به کمک وسایل مثل عصا در منزل یا هتل مهیا باشد ولی این امکان در حرم یا مسجد برای او وجود ندارد باید نماز خودش را در منزل یا هتل یا مکان دیگری که شرایط ایستادن مهیا هست، بخواند.
3. افرادی که طبق وظیفه شرعی برای سجده روی صندلی نماز می خوانند به نظر امام خامنه ای باید سرانگشتان پا را روی زمین قرار دهند.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال ما را از نمازگزاران واقعی قرار دهد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
نکات توضیحی و منابع:
(1) زنجانی: قیام در موقع تکبیره الاحرام مانند خود تکبیره الاحرام واجب است و ظاهرا رکن نیست. (رساله مراجع تقلید، م 958) آیت الله مکارم: اگر کسی به واسطه ندانستن مسئله (جهل قصوری) مدتی قیام رکنی را ترک کند نمازهای گذشته قضا ندارد. https://makarem.ir/main.aspx?typeinfo=21&lid=0&catid=45564&mid=257921
(2) (رساله مراجع تقلید، م 942
سلام علیکم.بسم االله الرحمن الرحیم.یکی از مستحباتی که بسیار سفارش شده است نماز جماعت است به جهت اهمیت به برخی از احکام نماز جماعت اشاره می کنم:
1. نمازگزار باید در افعال نماز از امام جماعت تبعیت کند یعنی افعال نماز مثل رفتن به رکوع یا بلند شدن از رکوع یا رفتن به سجده و بلند شدن از سجده را با امام یا کمی بعد از امام بهجا آورد و اگر فردی سهواً پیش از امام سر از رکوع و سجده بردارد، چنانچه اطمینان داشته باشد که اگر برگردد، به رکوع و سجده امام میرسد، باید به رکوع و سجده برگردد و از امام جماعت تبعیت کند و در این صورت زیاد شدن سجده یا رکوع اشکالی ندارد.
2. نکته دوم را با سوالی شروع کنم و آن این است که اگر مسافری که نمازش شکسته است در صورتی که سلام بدهد، اتصال در جماعت قطع می شود؟- به همین جهت تاکید وجود دارد که مسافر در صف اول ننشیند- در جواب عرض می شود به نظر امام خامنه ای و تعدادی از مراجع مسافری که نمازش شکسته است بعد از سلام دادن در رکعت دوم، چنانچه در رکعت سوم بلافاصله و فورا اقتدا کند، و صبر نکند که در رکوع اقتدا کند، اتصال نماز جماعت برقرار است و قطع اتصال جماعت نمی شود. لذا توصیه می شود مسافرین بعد از تشهد می توانند برای فرصت کافی به سلام پایانی نماز اکتفا کند و فقط سلام پایانی نماز را بگویند و بلافاصله بعد از سلام در رکعت دوم، به نیت یک نماز واجبی مثل نماز قضا خود یا نماز قضای یکی از اموات اقتدا کنند و حمد و سوره را بخوانند و اگر فرصت نباشد حداقل حمد خوانده شود، تا اتصال نماز جماعت حفظ شود.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند به همه توفیق شرکت در نماز جماعت را عنایت فرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امام صادق علیه السلام در روایتی می فرمایند: که حضرت علی علیه السلام مکرر این فرمایش را بیان می کردند - یعنی جزوه تعالیم آن بزرگوار بوده، که این، اهمیت مطلب را بیشتر روشن می کند- : در زندگیِ دنیا خیری نیست -یعنی اگر آدم در این حالت از دنیا برود، برایش بهتر است چون ادامه خسارت و ضرر است- مگر برای یکی از این دو فرد :
1. رجُلٌ یَزْدادُ کُلَّ یَومٍ إحْسانا. انسانی که هر روزی بر روزِ قبل از خود حُسن و احسانی اضافه می کند.
• مثلا یک روز فردی مقداری قرآن می خواند روزِ بعد یک قدری از این بیشتر بخواند یا کیفیت اش را بیشتر کند مثلا برخی آیات را به تفسیر مراجعه کند یا فرض بفرمایید فردی که در یک اداره ای مشغول کار هست، امروز نسبت به دیروز قدری کیفیت را بالا ببرد! یا ساعتِ کار را یک دقیقه، دو دقیقه اضافه کنید! «فَمن یَعمل مثقال ذرّةٍ خیراً یَره»، یک دقیقه هم در حساب الهی حساب می شود.
• اگر انسان هر روزی، یک عملِ نیک بر روزِ قبل بیافزاید وقتی که سرِ سال شد خواهد دید که مثلاً صدها کار نیک را بر کارهای قبلیِ خود اضافه کرده، و عادت هم می کند. و اگر یک روز بخواهد ترک کند، برایش سخت است. لذا در بعضی از روایات دارد که: عملِ خیری را که انجام می دهید، اقلّاً یک سال ادامه بدهید.
2. رجُلٌ یَتَدارَکُ سَیّئةً بالتّوبَةِ. کسى که گناهش را با توبه جبران مى کند .
• انسان در معرض گناه هست، دو قوه غضب و شهوت عامل لغزش ها هستند و اگر انسان احیانا بر اثر این دو قوه دچار گناه و لغزش شد ، راهش این است که: هر گناهی که کردد، توبه کند! یعنی به مجرّد اینکه شیطان خبیث، شیطان نفس یا شیطان جنّ تسلّطی پیدا کرد، انسان یک عمل حرام و گناهی را انجام داد؛ بلافاصله از گذشته پشیمان شود و تصمیم بر ترک گناه بگیرد. این توبه، آن سیاهی را، ظلمتی را که آن گناه در دل و جان انسان بوجود آورده، پاک می کند.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
جهت عزت و سربلندی ملت ایران و پیروزی جبهه مقاومت صلواتی را عنایت بفرمایید.
متن اصلی:
الشرط الثامن: الوصول الی حدّ الترخص
جلسه 213، 1395/12/17
حدیث:
ثمّ قال الصادقُ«علیه السلام»: إنّ علیاً«علیه السلام» کان یقول. کان یقول یعنی: مکرّراً این فرمایش از ایشان صادر شده است، جزو تعالیم مستمرّ آن بزرگوار بوده است، که این، اهمیت مطلب را بیشتر روشن می کند. کان یقول: لاخَیرَ فی الدنیا الّا لأحدِ رجلَین. در زندگیِ دنیا خیری نیست مگر برای یکی از این دو انسان. معنای «در زندگی خیری نیست» این است که اگر آدم در این حالت از دنیا برود، برایش بهتر است. ماندن در این دنیا که بزرگترین نعمت الهی و زمینۀ همۀ نعمتهای دیگر و سرمایۀ اصلی زندگی است؛ اگر قرار شد که این زندگی به درد نخورد، از این سرمایه استفاده ای نشود بلکه دائماً ضرر بکند، نباشد، بهتر است. مثل بعضی از شرکتهایی که همه اش ضرر می کند! زیان ده است! شرکتی که دائماً ضرر می کند، بستن اش بهتر از ماندنش است. چرا بماند؟ انسان شرکت و بنگاه مالی را راه می اندازد برای اینکه استفادۀ مالی بکند. اگر همیشه ضرر می کند، نبودنش بهتر است. این بنگاهِ مورد استفادۀ ما که زندگی دنیاست، برای این است که ما یک فایده ای از این ببریم. اگر بنا شد که از این زندگی، انسان فایده ای نبَرد و ضرر بکند، نبودنش بهتر از بودنش است. یکی: رجلٌ یَزدادُ کلَّ یومٍ احساناً. انسانی که هر روزی بر روزِ قبل از خود یک چیزی، یک حُسنی، احسانی اضافه می کند. این را ما معیار بگیریم، واقعاً به این عمل بکنیم. یک روز شما فلان مقدار قرآن می خوانید، یا عبادت می کنید، یا خدمت می کنید یا ساعتِ کار دارید، روزِ بعد یک قدری از این بیشتر کنید! یا کیفیت اش را بیشتر کنید، یا کمیت اش را بیشتر کنید. این را اگر ماها در نظر داشته باشیم، جادۀ آسفالته ای، راهِ بازی بوجود می آید. زحمتی هم ندارد. فرض بفرمایید شما در همین زندگیِ معمولی تان تصمیم بگیرید که هر روزی مثلاً یک بار بگویید «سبحان الله و الحمد لله و لااله الّا الله و الله اکبر». دیروز نگفتید، امروز این را بگویید.
فردا این را دو بار بگویید! یا فرض بفرمایید که در یک مجموعه ای، در یک اداره ای مشغول کار هستید، خدمت می کنید؛ امروز نسبت به دیروز قدری کیفیت را بالا ببرید! یا ساعتِ کار را یک دقیقه، دو دقیقه اضافه کنید! «فَمن یَعمل مثقال ذرّةٍ خیراً یَره»، یک دقیقه هم در حساب الهی حساب می شود. هر روزی، یک عملِ نیک بر روزِ قبل بیافزایید! این خیلی کارِ آسانی است، جزو آسانترین کارهاست. بنابراین، وقتی که سرِ سال شد، یک سال از مبدأ این تصمیم گذشت، خواهید دید که مثلاً صدها کار نیک را بر کارهای قبلیِ خودتان اضافه کردید، و عادت هم می کنید. گاهی می گویند: فلان عمل را، فلان عبادت را انجام بدهید! آدم از دور به نظرش کارِ سختی می آید! وقتی وارد شد، آن عبادت را شروع کرد، یک مدتی انجام داد، بعد می بیند نه، خیلی آسان است، خیلی معمولی است. بعد طوری
می شود که اگر یک روز بخواهد آن عبادت را ترک کند، سخت اش است، به او فشار می آید. بعضی هستند همین نمازهای روزانه برایشان سنگین است؛ ولی شما اگر بخواهید نخوانید، یا ترک بکنید، ثقیل و سنگین است. همۀ عبادات همینطور است. تصمیم بگیرید مثلاً هر روز یک نماز جعفر بخوانید؛ ابتداء به نظر انسان سخت می آید، بعد که شروع کرد، یک مقداری انجام داد، می بیند یک امرِ عادی و معمولی است، مشکل نیست. همۀ کارهای خیر همینطور است، وقتی عادت کردید. لذا در بعضی از روایات دارد که: عملِ خیری را که انجام می دهید، اقلّاً یک سال ادامه بدهید! وقتی انسان یک سال عملِ خیر را انجام داد، دیگر می تواند آنرا کنار بگذارد، این می شود کارِ عمریِ انسان. بنابراین، یکی از این دو مردی که زندگی برایش دارای خیر است، همین است که: یَزداد کلَّ یومٍ احساناً. دوّمی: و رجلٌ یَتدارکُ سیّئتَه بالتوبة.
بالاخره من و شما در معرض گناهیم، از ماها گناه سر می زند! غضب و شهوت، این دو عاملِ گمراه کننده و لغزانندۀ انسان، انسان را به سمت گناه می کشاند، شیطان انسان را فریب می دهد. پس گناه از غیرِ معصوم لامحاله سر می زند. راهش این است که: هر گناهی که کردید، توبه کنید! «إنّ الذین اتَّقَوا اذا مَسّهم طائفٌ من الشیطانِ تَذکّروا فاذا هم مبصِرون». به مجرّد اینکه شیطان خبیث، شیطان نفس یا شیطان جنّ تسلّطی پیدا کرد، یک عمل حرامی را، گناهی را انجام دادیم؛ بلافاصله به خودمان بیاییم، توبه کنیم، بگوییم پروردگارا! ببخش. این توبه، آن سیاهی را، ظلمتی را که آن گناه در دل و جان انسان بوجود آورده، پاک می کند. این هم نفر دوّم. بنابراین، اگر انسان بخواهد زندگی برایش بابرکت باشد، زنده بودن برایش خوب باشد و بیارزد که دعا کند: خدایا! من را زنده بدار، عمر طولانی بده؛ این دو چیز را باید داشته باشد: هر روز یک احسانی بیش از دیروز انجام بدهد، یکی هم اینکه اگر گناهی از او سرزد، آن را با توبه بلافاصله پاک کند.
امالی، صفحۀ 765.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. والدین و سرپرست شرعی در برابر فرزندان خصوصا فرزندان نابالغ خود وظایفی دارند که به برخی از آنها اشاره می شود:
1. واجب است فرزند را از آنچه موجب فساد عقیده و نقص در ایمان یا فساد اخلاق و رفتارش مراقبت کنیم.مثلا فعالیت فرزندان نابالغ را در فضای مجازی مستقیم یا بوسیله نرم افزارهای مخصوص در حد توان مدیریت کنیم. و در همین بخش همچنین باید فرزندان نابالغ را از اعمالی که شرع مقدّس به هیچ عنوان راضی به واقع شدن آنها - حتّی از افراد غیر مکلّف - نمی باشد جلوگیری کنیم؛اعمالی مانند ارتکاب فحشا،سخنچینی، غیبت و گوش دادن به آهنگ حرام.
2. واجب است فرزند خویش را با معارف دین و اعتقادت صحیح از قبیل توحید، نبوت، ولایت، معاد و قیامت و... و مسائل حلال و حرام آشنا کند البته با در نظر گرفتن سن و استعداد و ظرفیتش، وی را به تدریج با معارف اصلی دین آشنا نماید.
3. دشنام دادن و آزار و اذیّت و ترساندن فرزند حرام است.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
تعجیل در فرج امام زمان علیه السلام و سلامتی مراجع عظام خصوصا امام خامنه ای صلوات بر محمد و آل محمد
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.
یکی از موضوعاتی که زیاد درباره آن سوال می شود وامهای بانکی است که در این باره چند نکته کوتاه عرض می شود:
وامهایی که بانکها به مردم می دهند به دو شکل است:
شکل اول: قرض الحسنه است که بانک در این نوع سود نمی گیرد و بانک فقط کارمزد می گیرد که به نظر برخی از مراجع از جمله امام خامنه ای بانک فقط می تواند هزینه هایی که بابت قرض دادن متحمل شده، به عنوان کارمزد دریافت کند. و کسی که وام قرض الحسنه گرفته چنانچه در مورد مصرفش شرطی نشده، هر موردی که بخواهد می تواند مصرف کند.
شکل دوم: تسهیلات است که در این نوع چنانچه بانک سودش را بر اساس یک قرارداد شرعی دریافت کند، اشکالی ندارد.در این نوع وامها تلاش شده است که سود در برابر پول نباشد بلکه در برابر کالا یا عملی باشد لذا به همین منظور در بسیاری موارد وامها اکنون در قالب مرابحه پرداخت می شود. مرابحه هم به این صورت است که وام گیرنده باید با مبلغ وام برای بانک به صورت نقدی کالایی را خریداری کند و همان کالا به صورت مدت دار با مبلغ توافق شده با بانک، برای خودش بردارد.
لذا در این نوع وام، وام گیرنده باید از نوع قرارداد آگاه باشد و طبق قرار وام را مصرف کند و تخلف از قرارداد جایز نیست. وبا این توضیح گرفتن وام طبق نظر امام خامنه ای و برخی از مراجع دیگر اشکالی ندارد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
تعجیل در فرج امام زمان علیه السلام و سلامتی مراجع عظام خاصه امام خامنه ای صلوات بر محمد و آل محمد.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.یکی از مهمترین و مقدس ترین کانون ها خانواده است که زن و شوهر باید برای استحکام محیط آن تلاش کنند و با بهانه واهی زمینه جدایی و طلاق را فراهم نکنند، طلاقی که برای زن و مرد و فرزند طلاق، آسیبهای مختلفی را به همراه دارد، به همین مناسبت به چند نکته اشاره می شود:
1. مناسب است زن و شوهر در مشکلات زندگی اعم از مشکل اقتصادی و بیماری در کنار هم باشند لذا از نیش ها و کنایه ها و دیگر گفتار که سبب اذیت یکدیگر می شوند، شرعا باید پرهیز کنند و همچنین این مشکلات سبب نمی شود که زن یا شوهر از حقوق زن و شوهری امتناع ورزند.
2. مناسب است زن و شوهر در امور زندگی به یکدیگر کمک و خدمت کنند و این گونه رفتارها سبب وابستگی زن و شوهر و علاقه به یکدیکر می شود لذا مستحب است زن در منزل به شوهرش خدمت کند و مرد هم مستحب است برای همسرش رفاه بیشتر از حد واجب از طریق حلال و بدور از اسراف آماده کند.
3. زن و شوهر فقط در گناه نباید از یکدیگر اطاعت کنند مثلا زنی که از شوهرش درخواست پوشیدن انگشتر طلا دارد، مرد نباید اطاعت کند یا مردی که از شوهرش درخواست کشف حجاب یا زینت و آرایش در برابر نامحرم را دارد نباید اطاعت شود البته بدیهی است باید به مخالفت کردن با برخورد مناسب صورت بگیرد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
تعجیل در فرج امام زمان و سلامتی مراجع عظام خصوصا امام خامنه ای صلوات
بِرُّ الْوَالِدَیْنِ وَاجِبٌ وَ إِنْ کَانَا مُشْرِکَیْنِ وَ لَا طَاعَةَ لَهُمَا فِی مَعْصِیَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا لِغَیْرِهِمَا فَإِنَّهُ لَا طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِی مَعْصِیَةِ الْخَالِقِ.
نیکی به پدر و مادر اگر چه مشرک باشند، واجب است البته در معصیت ونافرمانی خدا نه از پدر و مادر ونه از هیچ کس دیگر نباید اطاعت کرد زیرا در معصیت خالق فرمان بردن از هیچ مخلوقی جایز نیست.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن تسلیت شهادت حضرت رضا علیه السلام. به نقل از کتاب شریف عیون اخبار الرضا علیه السلام حضرتش در روایتی می فرمایند: بِرُّ الْوَالِدَیْنِ وَاجِبٌ وَ إِنْ کَانَا مُشْرِکَیْنِ وَ لَا طَاعَةَ لَهُمَا فِی مَعْصِیَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا لِغَیْرِهِمَا فَإِنَّهُ لَا طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِی مَعْصِیَةِ الْخَالِقِ. نیکی به پدر و مادر اگر چه مشرک باشند، واجب است البته در معصیت ونافرمانی خدا نه از پدر و مادر ونه از هیچ کس دیگر نباید اطاعت کرد زیرا در معصیت خالق فرمان بردن از هیچ مخلوقی جایز نیست.
چشمه های حکمت رضوی حدیث 287
یکی از حقوقی که در آموزه های دینی بسیار بر آن سفارش شده است رعایت حق والدین به جهت اهمیت چند نکته کوتاه درباره حقوق والدین را یاد آوری می کنم:
1. یکی از وظایف واجب فرزندان برخورد نیک با والدین و بیادبی نکردن نسبت به آنها می باشد؛ چه از نظر گفتار و چه از جهت رفتار، هرچند والدین نسبت به فرزند بدی کرده باشند.
2.اگر پدر و مادر انسان فقیر باشند بر فرزندان واجب هست، نفقه پدر و مادر را پرداخت کنند. مقصود از نفقه تامین خوراک و پوشاک و سایر نیازهای ضروری آنها مطابق با شانشان می باشد.
3. اگر پدر و مادر درباره امورمربوط به فرزند دستوری بدهند که گناه نباشد و مخالفت با دستور شان سبب اذیت و ناراحتی ایشان شود اطاعت لازم است.بنابراین اگر فرزند با دوستانی معاشرت داشته باشد که والدین از این ارتباط فرزندشان با او رنج می برند و قلبا آزرده خاطر می شوند بر فرزند ترک این رفاقت واجب است.( از روی دلسوزی به فرزند: امام خمینی، سیستانی)
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
شادی روح همه گذشتگان مخصوصا پدر و مادرانی که از جمع ما به رحمت خدا رفته اند صلوات
بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت حضرت رضا علیه السلام . به نقل ازکتاب شریف عیون اخبار الرضا علیه السلام، حضرتش در روایتی نورانی در اهمیت عزاداری و مجالس عزاداری سه نکته مهم را بیان می فرمایند:
1. مَن تَذَکَّرَ مُصابَنا وبَکى لِمَا ارتُکِبَ مِنّا کانَ مَعَنا فی دَرَجَتِنا یَومَ القِیامَةِ . هرکس مصائب ما را به یاد آورد و به خاطر ستمهایى که بر ما رفته است بگرید، روز قیامت با ما در یک درجه باشد. از کتابهای معتبر که مصائب سیدالشهدا را بازگو می کند کتاب «نَفَس المهمومِ» مرحوم «محدّث قمى» است که که اگر انسان از روی آن بخواند، برای ببینده و شنودنده گریهآور است و همان عواطفِ جوشان را بهوجود مىآورد.
2. ومَن ذَکَرَ بِمُصابِنا فَبَکى وأبکى لَم تَبکِ عَینُهُ یَومَ تَبکِی العُیونُ . و هر که یاد مصیبت ما کند و بگرید و بگریاند، در آن روزى که چشمها مى گریند چشم او نگرید.
3. ومَن جَلَسَ مَجلِسًا یُحیی فیهِ أمرَنا لَم یَمُت قَلبُهُ یَومَ تَموتُ القُلوبُ. هرکس در مجلسى بنشیند که یاد و نام ما در آن زنده مى شود در آن روزى که دلها مى میرند دل او نمیرد از مصادیق احیای امر اهل بیت در مجالس بیان معارف و احکام و ذکر مصایب اهل بیت است. لذا در مجالس عزاداری حسینی، سه ویژگی باید وجود داشته باشد: ۱. عاطفه را نسبت به امام حسینبنعلی علیهما السلام و خاندان پیغمبر(ع) بیشتر کند. (علقه و رابطه و پیوند عاطفی را باید مستحکمتر سازد.) ۲. نسبت به حادثهی عاشورا، باید دیدِ روشن و واضحی به مستمع بدهد. ۳. نسبت به معارف دین، هم ایجاد معرفت و هم ایجاد ایمان - ولو به نحو کمی – کند. عیون أخبار الرضا علیه السلام : 1 / 294 / 48 ، مکارم الأخلاق : 2 / 93 / 2663 .
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال توفیق عزاداری با معرفت را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلوات
متن اصلی:
در مجالس عزاداری ماه محرّم، این سه ویژگی باید وجود داشته باشد: ۱. عاطفه را نسبت به حسینبنعلی و خاندان پیغمبر(ع) بیشتر کند. (علقه و رابطه و پیوند عاطفی را باید مستحکمتر سازد.) ۲. نسبت به حادثهی عاشورا، باید دیدِ روشن و واضحی به مستمع بدهد. ۳. نسبت به معارف دین، هم ایجاد معرفت و هم ایجاد ایمان - ولو به نحو کمی - کند. نمیگوییم همهی منبرها باید برخوردار از همهی این خصوصیات باشند و به همهی موضوعات بپردازند؛ نه. شما اگر یک حدیثِ صحیح از کتابی معتبر را نقل و همان را معنا کنید، کفایت میکند.۱۳۷۳/۰۳/۱۷
اگر براى ذکر مصیبت، کتاب «نَفَس المهمومِ» مرحوم «محدّث قمى» را باز کنیدو از رو بخوانید، براى مستمع گریهآور است و همان عواطفِ جوشان را بهوجود مىآورد. چه لزومى دارد که ما به خیال خودمان، براى مجلسآرایى کارى کنیم که اصل مجلس عزا از فلسفه واقعىاش دور بماند؟! 1373/3/17
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امیر المومنین در روایتی می فرمایند: ضَعْ أَمْرَ أَخِیکَ عَلَى أَحْسَنِهِ حَتَّى یَأْتِیَکَ مَا یَغْلِبُکَ مِنْهُ وَ لاَ تَظُنَّنَّ بِکَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَخِیکَ سُوءاً وَ أَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِی اَلْخَیْرِ مَحْمِلاً .
رفتار برادرت را به بهترین وجه آن تفسیر کن مگر اینکه کاری از او سر بزند که راه توجیه را بندد ، و هیچ گاه به سخنى که از دهان برادرت بیرون آید ، تا وقتى براى آن توجیه خوبى مى یابى ، گمان بد مبَر .
دو نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:
1. اگر مردم همین یک دستور و فرهنگ دینی را در معاشرتهای خانوادگی و اجتماعی رعایت کنند، بسیاری از دشمنی ها و شایعات در سطح جامعه شکل نمی گیرد.البته معنای این جمله این نیست که در هنگام بستن قراردادهای مالی مسامحه کرد و مستند و وثیقه ای گرفته نشود بلکه در این گونه امور طبق روش عقلایی و شرعی عمل شود.
2. یکی از اهداف تمامی دستورهای اخلاقی این است که با رعایت آنها پیوندهای میان افراد جامعه مستحکم بشود تا یکپارچگی جامعه حفظ شود و اگر جامعه ای بخواهد به هدف بزرگی برسد زمانی که میان افراد جامعه پیوند و یک دلی وجود دارد رسیدن به آن هدف امکان بیشتر دارد تا جامعه ای که در آن تشتت و اختلاف باشد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند توفیق کسب فرهنگ اسلامی را به همه ما عنایت فرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد
متن اصلی:
الشرط الثالث: استمرار القصد- درس 96
جلسه 96، یکشنبه 1394/8/24
حدیث:
عن ابی جعفرٍ الباقر«علیهالسلام»، عن امیرُالمؤمنین«علیهالسلام»: و ضَع أمرَ اخیکَ علی أحسَنِه حتّی یأتیَک منه ما یَغلِبُک. تا آنجایی که ممکن است، کارِ برادرِ مؤمن را حمل بر صحّت کنید. حرفی میزند که دو احتمال دربارۀ آن میرود، یکی خوب، یکی بد، تا وقتی ممکن است که آن احتمالِ بد را انسان نفی کند، به یقین نرسیده است، قرائن متعددهای بر آن قائم نشده است، این را حمل کند بر آن وجهِ حسن. قاعدۀ کلی است. اگر همین یک دستور را ما در بین خودمان رعایت بکنیم، چقدر از دشمنیها و شایعهها کم خواهد شد. این دستورهای اخلاقی برای این است که پیوندهای میان افراد جامعه را آنچنان مستحکم بکند که یکپارچگی جامعه حفظ بشود. هر هدفِ بزرگی که یک ملتی یا یک مجموعهای داشته باشد، اگر پیوندهای میان آنها پیوندهای مستحکمی باشد، رسیدشان به آن هدف محتملتر است تا اینکه میانشان تفرق و اختلاف و تشتّت باشد. این، یک دستور عمومی برای همۀ ماست. بعد فرمود: و لاتَظُنَّنَ بکلمةٍ خَرجَت مِن أخیکَ سوءً، ظنِّ سوء مبر دربارۀ کلمهای که از دهان برادرت خارج شده است و أنتَ تَجِد لها فی الخَیر مَحمِلاً، تا وقتی که محملِ خوبی برای این جملهای که برادرِ دینیِ تو بر زبانش جاری شده است، وجود دارد، ظنّ بد نسبت به او مبر! اگر میشود این حرف را انسان حمل کند بر یک معنای خوبی، باید حمل کرد بر آن معنای خوب. این هم دنبالۀ همان فقرۀ قبلی است.[ امالی، صفحۀ 380.]
سلام علیکم . بسم الله الرحمن الرحیم . ضمن عرض تسلیت رحلت جانسوز پیامبر خدا و میوه دلش امام حسن مجتبی علیهماالسلام. رسول خدادر روایتی می فرمایند:
عَجبٌ لِمَن یَحتَمِی مِن الطَّعام مَخافَةَ الداء. کَیف لایَحتَمی عن الذنوب مخافةَ النّار! (یَحتَمی از حِمیَه است یعنی پرهیزکردن.) تعجب است از کسى که به خاطر ترس از بیمارى، از خوردن غذا پرهیز مى کند، مثلا سرماخوردگی دارد، غذائی که برای او ضرر دارد یا احتمال ضرر میدهد، نمیخورد، پرهیز میکند. برای اینکه مبادا بیمار بشود. چطور از گناهان پرهیز نمیکند از ترس عذاب الهی؟! فردی که در مورد جسمش اینقدر مراقب و مواظبت و پرهیز داردچطور نسبت به آن آیندۀ دشوار، سخت، عذاب الهی، چرا مراقبت نمیکند؟
نکته مهم: این غفلت و بیمبالاتی ناشی از ضعف اعتقاد به خدا و قیامت است.همه ما به خدا و قیامت معتقد هستیم اما باید باورمان به گونه ای باشد که ما را به عمل وادار کند. آن باوری اثرگذار است که در اعماق دلِ انسان ریشه دوانده باشد و انسان به معنای حقیقیِ کلمه از بُنِ دندان آنرا قبول کرده باشد.
حال سوال این است که با چه راهکاری می توان باور را تقویت کرد؟
در جواب عرض می شود: این هم با توسل و توجه به خدا و تدبّر در آیات خداشناسی و قیامت شناسی در قرآن حاصل میشود. قرآن آیاتِ عجیبی در باب خدا شناسی و قیامت دارد، همین آیاتِ آغاز رسالت پیغمبر، آیات مکّه، بسیاری از اینها در باب خدا شناسی و قیامت است. همینها دلها را تکان داد، جانها را به حرکت درآورد، کسانی را متوجه به عاقبتشان کرد. اگر این آیات را یک قدری با تدبّر بخوانیم، انشاءالله اثر خواهد کرد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال توفیق درک زشتی گناه را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلوات
متن اصلی:
ادلة وجوب القصر- درس 45جلسه 45، یک شنبه 1393/11/12حدیث:عن اسماعیل بن مسلم، که همان اسماعیل بن ابی زیاد معروف به سکونی است، که از عامّه است و از اصحاب امام صادق است و به فرمایش شیخ طوسی، اصحاب به روایات او عمل کردند لکن از بعضی از نقلها استفاده میشود که ایشان شیعه بوده است و معتقد به ولایت ائمه«علیهمالسلام» بوده. "و الله العالم". عن الصادق جعفر بن محمد، عن ابیه، عن آبائه«علیهمالسلام» قال: قال رسول الله«صلیاللهعلیهوآله»: عَجبٌ لِمَن یَحتَمِی مِن الطَّعام مَخافَةَ الداء. یَحتَمی از حِمیَه است یعنی پرهیزکردن. و الحِمیةُ رأسُ کلِّ دَواء که در روایت وارد شده است، پرهیز غذائی است، میفرماید: شگفت است از کسی که از طعام پرهیز میکند، مَخافةَ الداء. سرماخوردگی دارد مثلاً، غذائی که برای او ضرر دارد یا احتمال ضرر میدهد، نمیخورد، پرهیز میکند. برای اینکه مبادا بیمار بشود. کَیف لایَحتَمی عن الذنوب مخافةَ النّار! چطور از گناهان پرهیز نمیکند از ترس عذاب الهی؟! شما که در مورد جسمتان اینقدر مراقبید، مواظبید، پرهیز میکنید، چطور نسبت به آن آیندۀ دشوار، سخت، عذاب الهی، چرا مراقبت نمیکنید؟ از گناه چرا پرهیز نمیکنید؟! البته این غفلت و بیمبالاتی ناشی از ضعف اعتقاد به قیامت است. ما از بعضی از بزرگان میشنیدیم در تعریف اشخاص پرهیزگاری، اشخاص مؤمنی، میگفتند: واقعاً به قیامت معتقد است. همهمان به قیامت معتقدیم، این، معنایش این است که باور قلبی در او آنچنان است که او را به حرکت و عمل وادار میکند. آن باوری اثرگذار است که در اعمال دلِ انسان ریشه دوانده باشد و انسان به معنای حقیقیِ کلمه از بُنِ دندان آنرا قبول کرده باشد. لذا در آن خطبۀ همّام، وقتی حضرت میفرمایند: کیف اصبحت؟ او میگوید: من کأنّه ناله و استغاثۀ اهل جهنّم را با گوشم میشنوم! یقینِ واقعی این است، باید سعی کرد این را در خودمان ایجاد کنیم. این هم با توسل و توجه و تدبّر در آیات قیامت در قرآن حاصل میشود. قرآن آیاتِ عجیبی در باب قیامت دارد، همین آیاتِ آغاز رسالت پیغمبر، آیات مکّه، بسیاری از اینها در باب قیامت است. همینها دلها را تکان داد، جانها را به حرکت درآورد، کسانی را متوجه به عاقبتشان کرد.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.ضمن عرض تسلیت ایام به نقل از کتاب شریف عیون اخبار الرضا علیه السلام، حضرت رضا علیه السلام عالم آل محمد، در روایتی می فرمایند: از امام صادق علیه السلام سوال شد: چه سرّى است که قرآن هر چه بیشتر خوانده و بحث شود، بر تازگى و طراوت آن افزوده مى شود؟ حضرت در جواب فرمودند: لأنَّ اللّه َ تبارکَ و تعالى لم یَجعَلْهُ لِزمانٍ دونَ زَمانٍ ، و لا لِناسٍ دونَ ناسٍ ، فهُو فی کلِّ زَمانٍ جَدیدٌ ، و عِند کُلِّ قَومٍ غَضٌّ إلى یَومِ القِیامَةِ .چون خداوند تبارک و تعالى، آن را تنها براى زمانى خاص و مردمى خاصّ قرار نداده است. از این رو، در هر زمانى و براى هر مردمى، تا روز قیامت، تازه و با طراوت است.کتاب چشمه های حکمت رضوی حدیث 129
چند نکته پیرامون حدیث شریف:
1.تاکید آموزه های دینی بر این است که بخشی از زمان شبانه روز را اختصاص به قرائت قرآن بدهیم و آنرا وظیفه خود قرار بدهیم و برای بهره مندی بیشتر از قرآن غیر از برنامه ختم قرآن، بخشی از آیات و سوره های قرآن که برای افراد لذت بخش است، آنها را بیشتر قرائت کنیم و این خودش زمینه بیشتری برای انس با قرآن می شود مثلا کسی که از سوره یس خوشش می آید، آنرا بیشتر بخواند یا اگر از سوره هایی که با تسبیح یعنی سبح لله یا یسبح لله شروع می شود که در عین اهمیت و مهم بودن همه آیات الهی، مضامین عالی و مهمی دارد و اهل معنا و سلوک به تلاوت اینها توصیه می کنند، تکرار بیشتری داشته باشد و همین خودش سبب انس بیشتر می شود.
2.برای اینکه انسان از قرآن و معارف آن بیشتر بهره مند شود و تازگی و طراوت داشته باشد، توصیه شده قرآن با خشوع خوانده شود یعنی قرآن را با توجه و با اعتماد به بیان الهی و با این احساس که خدای متعال با انسان حرف میزند، خوانده شود تا لذّت قرآن بر جان شما بنشیند.
3.مطلوب در قرائت قرآن این است که انسان قرآن را بخواند تا بفهمد. حَرِّکوا بِه القلوب، دلها را با آن به حرکت دربیاورید، دل را تکان بدهید؛ اوّل دل خودتان را، بعد دل دیگران را. انسان تا دل خودش تکان نخورد، نمیتواند دل دیگران را تکان بدهد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند توفیق انس با قرآن را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلوات
متن اصلی:
کان فی وصیّةِ النبیِّ(صلیاللهعلیهوآله) لعلیٍّ(علیهالسلام): و علیکَ بتَلاوةِ القرآن علی کلِّ حال.(1)
حضرت به تلاوت قرآن توصیه میفرمایند. با قرآن باید مأنوس شد. اگر در جامعۀ اسلامی، در کشور ما، یک جمع قابل توجّهی از مردم با قرآن انس پیدا بکنند به طوری که مفاهیمِ قرآنی در ذهن اینها زنده باشد، به نظر بنده حرکت اسلامی جامعه تضمینشده است. نمیگوییم همۀ مردم، اگرچه این مطلوبتر است، لکن یک جمع قابل توجّهی، چند میلیون از جمعیت کشور طوری باشند که با قرآن مأنوس باشند، این هم نمیشود مگر با تلاوت دائمیِ قرآن، نه فقط ایّام ماه مبارک رمضان، بطور دائم انسان با قرآن مأنوس باشد. لذا میفرماید: و علیک بتلاوة القرآن علی کلّ حالٍ، در همه حال، تلاوت قرآن بکن! در سفر، در حضر، در خانه، در بیرون از خانه، هر وقتی که میتوانی، قرآن را تلاوت کن! البته کسی که حافظ قرآن است، برای او آسانتر است، برای امثال ماها که حافظ قرآن نیستیم، راهش این است که بر خودمان وظیفه قرار بدهیم که هر روزی یک مقداری از قرآن را بخوانیم. به گمان من خوب است که انسان از اوّل قرآن شروع کند، همانطور که معمول بین مردم است، که قرآن را ختم میکنند، علاوۀ بر این، بخشی از آیات یا سُوَر قرآنی را به طور مرتّب تکرار بکند، این، موجب میشود که انسان با بخشهایی از قرآن انس بیشتری پیدا کند، یکی، از آیات سورۀ یونس خوشش میآید، سورۀ یونس را مرتباً بخواند تا حفظ کند. یکی از سورۀ احزاب خوشش میآید، یکی سُوَر مسبّحات را که مضامین عالی و مهمی دارد، اهل معنا و اهل سلوک هم به تلاوت مسبّحات توصیه میکنند، سوری که با «سبّح لله»، «یسبّح لله» شروع میشود، یا سور حَوامیم، که آنها هم مطالب مهم دارد، البته همه جای قرآن مهم است، هیچ نقطهای از قرآن نیست که حامل مطالب اساسی و معارف مهم نباشد، امّا افراد مختلفاند، همان چیزی را که بیشتر خوشتان میآید، هر روز بخوانید! تکرار کنید! قرآن را باید با خشوع خواند، اگر انسان قرآن را بدون خشوع، با غفلت بخواند، چیز زیادی گیرش نمیآید، گاهی هیچ چیز گیرش نمیآید! گاهی هم خدای نکرده اثرات عکس میبخشد. قرآن را با توجه، با خشوع، با اعتماد به بیان الهی، با این احساس که خدای متعال با انسان حرف میزند، بخواند تا لذّت قرآن بر جان شما بنشیند. اگر ما لذّت تلاوت قرآن را بچشیم، هیچ زمان از آن دست برنمیداریم. مهم این است که آن لذّاتی که در خواندن قرآن و تدبّر در آیات و کلمات قرآن وجود دارد، این لذّت را انسان در جان خودش احساس کند. اگر بخواهیم این، حاصل بشود، باید قرآن را با خشوع خواند.
النوع الاوّل: «الاکتساب بالاعیان النجسة»(بیع الخمر)جلسه 53، 1384/3/23حدیث اخلاقی
عن جعفر الصادق(علیهالسلام)، عن ابیه، عن جدّه علی بن الحسین، عن أبیه، عن علی(صلواتاللهعلیهم) قال: سُئِل رسول الله(صلیاللهعلیهوآله) عن قوله تعالی «و رَتّل القرآن ترتیلا»، سؤال کردند که معنای ترتیل چیست؟ قال(صلیاللهعلیهوآله): بَیِّنهُ تِبیاناً؛ یعنی در تلاوت آن، آشکارا تلاوت کن آن را! «بَیِّنهُ»: آنرا واضح کن، واضحکردنی. وقتی قرآن را تلاوت میکنید، به شکل واضح، با کلمات واضح، با نحوة قرائت واضحی آنرا قرائت کنید. و لاتَنثُرهُ نَثرَ البَقل، مثل بقل یعنی سبزی که پهنمیکنند، پخشمیکنند، میریزند، آن را پخشمکن! نَثر یعنی پخشکردن و از هم جداگذاشتن؛ یعنی یک کلمه را بگویی، یک کلمه را بعد از مدتی بگویی. مثل بعضی از تلاوتهایی که خیلی جدا جدا کلمات را از هم بیان میکنند، اینطور تلاوت نکن! و لا تَهُذُّه حَذَّ الشعر، قرآن را مثل شعر پی در پی و پشت سر هم نخوان! انسان وقتی میخواهد شعر بخواند، همینطور تند تند میخواند، اینطور نخوان قرآن را! قِفوا عند عجائبه، وقتی که قرآن را تلاوت میکنید، کلمه کلمه و جمله جمله باشد، نه چنان گسستۀ از هم، نه چنان پیچیده و فرو رفتۀ در هم، بلکه مبیَّن، واضح، آن را بخوانید؛ بعد در موارد عجائب قرآن توقّف کنید. وقتی یک معنای مهمّی، یک نکتهای در قرآن به نظرتان میرسد، توقّف کنید و در آن تأمّل کنید و تدبّر کنید! مثل کسی که یک نسخهای، یا یک سخن مهمی را که بر روی یک یادداشتی نوشتند با دقّت میخواند، تا ببیند چه چیزی در آن هست و چکار باید بکند. قرآن را اینطور بخوانید. صِرف اینکه ما یک امواج صوتیای در فضا ایجاد کنیم، این، مطلوب نیست! مطلوب این است که انسان قرآن را بخواند تا بفهمد. حَرِّکوا بِه القلوب، دلها را با آن به حرکت دربیاورید، دل را تکان بدهید؛ اوّل دل خودتان را، بعد دل دیگران را. انسان تا دل خودش تکان نخورد، نمیتواند دل دیگران را تکان بدهد. حَرِّکوا به القلوب و لایَکون هَمُّ أحدِکم آخرَ السورة، یک سورهای را که شروع میکنید، همّتتان این نباشد که برسید به آخر و تمامش کنید! یا آنهایی که مثلاً روزی یک جزء میخوانند، یا نیم جزء میخوانند، همّتشان این باشد که برسند به آخر، یا تا آن نقطهای که مقرّر است. بعضی روزی سه صفحه، پنج صفحه، ده صفحه قرآن برای خودشان مقرّر کردند که بخوانند، یا یک جزء، یا نیم جزء. اینطور نباشد که وقتی قرآن را میخوانید، بخواهید برسید سرِ آن مقطع! قرآن را تأمّل کنید، تدبّر کنید، بفهمید، استفاده کنید از قرآن. واقع قضیه هم همین است، قرآن را وقتی انسان تأمل میکند، سورههایی که انسان صدها بار این سوره را خوانده، وقتی با دقّت، با تأمل، با استفهام و استفسار، این سوره را میخواند، کأنّه نکتة تازهای در آن پیدا میکند. یا نکتة علمی، یا اجتماعی، یا غیره که میتواند آن را بنویسد، گاهی هم نکاتی انسان در آن پیدا میکند که نوشتنی و ثبتکردنی نیست، بلکه لمسکردنی است، حسکردنی است. انسان در خود یک حالتی مشاهده میکند، یک فتوحی از خواندن قرآن بدست میآورد. تلاوت قرآن باید اینطور باشد.
النوادر، صفحۀ 164.
خداوند متعال به سه چیز که با سه چیز دیگر همراه است امر فرموده: نخست به نماز همراه زکات و سپاسگزاری همراه با تشکر از پدر ومادر و مورد سوم : وَ أَمَرَ بِاتِّقَاءِ اللَّهِ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ فَمَنْ لَمْ یَصِلْ رَحِمَهُ لَمْ یَتَّقِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَ به تقوای الهی همراه صله رحم امر کرده است پس هر کس پیوند خویشاوندی را رعایت نکند، تقوای الهی را رعایت نکرده است.
سلام علیکم . بسم الله الرحمن الرحیم. به نقل از کتاب شریف عیون اخبار الرضا علیه السلام حضرتش در روایتی می فرمایند:.
دو نکته کوتاه درباره صله رحم:
1. قطع صله و ارتباط با خویشان و ارحام حرام است یعنی اگر طورى رفتار کند که بگویند: «قطع رابطه کرده» قطع رحم محسوب مى شود. و بستگان در این رابطه با هم متفاوت هستند: نسبت به پدر و مادر، فرزند، برادر و خواهر توجه بیشتری باید کرد.(مکارم سایت استفتائات معاشرت و صله رحم)
2.یکی از شیوههای صله رحم حاضر شدن در منزل ارحام است ولی صله رحم منحصر به ملاقات حضوری در منزل فرد نیست و فرد میتواند با تماس تلفنی، پیامک، جویا شدن از احوال او با واسطه؛یا با احسان به او هر چند از طریق ارسال کمک مالی برایش در مواردی که احتیاج به کمک مالی دارد و مانند آن، این وظیفه الهی را انجام دهد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند الفت و صمیمت را در میان دوستان امیر المومنین علیه السلام بیش از پیش قرار دهد، به برکت صلوات بر محمد و ال محمد.
إنّ اللّه َ یُحِبُّ الحَیِیَّ المُتَعفِّفَ ، و یُبْغِضُ البَذِیَّ السّائلَ المُلْحِفَ.
خداوند، با حیاىِ پاکدامن را دوست دارد و از درخواست کننده چیزی در حالی که اصرار دارد و بد زبان است، نفرت دارد.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. پیامبر خدا در یک روایت نورانی می فرمایند: إنّ اللّه َ یُحِبُّ الحَیِیَّ المُتَعفِّفَ ، و یُبْغِضُ البَذِیَّ السّائلَ المُلْحِفَ. خداوند، با حیاىِ پاکدامن را دوست دارد و از درخواست کننده چیزی در حالی که اصرار دارد و بد زبان است، نفرت دارد.
چند نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:
1.عفیف کسی است که انسان ملاحظه جوانب آبروی خود و دیگران را داشته باشد و از آنچه شرعا ممنوع و حرام هست، اجتناب کند. لذا عفیف بودن درمسائل کسب و کار و مسائل اجتماعی و مسائل فردی معنا دارد.عفیف بودن اختصاص به مسائل جنسی ندارد بلکه در همه امور زندگی است.
2.در روایت می فرمایند خداوند انسان با حیای عفیف را دوست دارد، یکی از مسائل مهم در جامعه و ارتباطات جامعه حیاست که مساله بسیار مهمی است حیا یعنی انسان وقیح نباشد و فاش و آشکار خلاف نکند لذا حیاء با خجالت زدگی مذموم، متفاوت است.و اگر در جامعه ای حیا باشد، بسیاری از محرمات انجام نمی گیرد. و متاسفانه بی حیایی یکی از سوغات غرب برای جوامع اسلامی که باید با آن مبارزه شود. بنابر این صدا و سیما و دستگاههای گوناگون با تمام تلاش خود باید نسبت به این آسیب مراقبت و مبارزه کنند.
3.طبق حدیث شریف انسان در درخواستش از دیگران نباید اصرار داشته باشد در مقابل انسان هر زمانی که از خداوند درخواستی دارد هر چه می تواند اصرار و تکرار کند اما از بندگاه خدا اینگونه نباشد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند مردان و زنان را به حیاء و عفت مزین بفرماید به برکت صلوات
فصل دوم: قواطع سفر
جلسه 238، 1396/6/20
حدیث:
عن ابنِ ابی النافِع، عن ابنِ عُمر قال: قال رسولُ اللهِ«صلیاللهعلیهوآله»: إنّ اللهَ یُحبُّ الحَیّیَ المُتَعَفِّف. حیّی یعنی: با حیاء. مُتعَفِّف یعنی: کسی که دارای عفّت است. مسألۀ عفّت فقط در مسائل جنسی نیست، در همۀ امور زندگی است. عفّت یعنی اینکه انسان ملاحظۀ حیثیات را بکند، ملاحظۀ آبروی خود و دیگران را بکند، به آنچه ممنوع است تجاوز نکند، به این میگویند عفّت. بعضی در زمینۀ کسب مال، عفّت ندارند! چنانچه بعضی دیگر در زمینههای دیگر عفّت ندارند، مسألۀ کسب مال و کسب مقام هم جزو مجاری عفّت است. خدای متعال کسی را که با حیاست و دارای عفّت است، دوست میدارد. یکی از عیوب کارهای ما این است که به مسألۀ حیاء خیلی توجه نمیکنیم! در تبلیغاتمان، در حرفزدنهایمان، حیاء خیلی مهم است. حیاء غیر از خجلتزدگیِ مذموم است. حیاء یعنی انسانْ وقیح نباشد، فاش و آشکار خلاف نکند. وقتی در جامعه حیاء وجود داشت، خودِ این حیاء از بسیاری از محرّمات مانع میشود. حیا که رفت، ارتکاب محرّمات، عادی و معمولی میشود. بعضی به ما اشکال میکنند که هر چه پیش میآید، شما پای غربیها را به میان میکشید؛ اگر اینها باز بدشان نیاید از اینکه ما پای غربیها را به میان میکشیم، باید بگوییم این هم جزو چیزهایی است که متأسفانه از غرب آمده، بعد به تدریج همان فرهنگ اروپایی در آمریکا و جاهای دیگر هم رسوخ کرده است. خودِ آنها هم در این یکی دو قرنِ اخیر گرفتار شدند. وقتی انسان آثار ادبی، هنری و تاریخیِ اروپا را که مربوط به دو قرن پیش است، مطالعه میکند، میبیند یک چیزهایی کاملاً مورد رعایت و مورد توجه بوده، حیا میکردند، ملاحظه میکردند، بخصوص در مسألۀ ارتباط زن و مرد ملاحظه میکردند. حجابِ به معنای اسلامی نبوده است، اما در معاشرت زن و مرد، حدود مشخص و معینی بوده، رعایت میکردند. به تدریج از بین رفته! حال، عامل از بین رفتنش در اروپا چیست، آن یک بحث دیگری است. بعضیها در این زمینه دستِ صهیونیستها را که مقاصد بلندمدتی داشتند و متأسفانه به خیلی از آن مقاصد هم رسیدند، دستِ آنها را در کار میبیند. به هر حال، این بیحیائی به عنوان سوغات غرب وارد جامعۀ ما و کشور ما شده است. هرچه میتوانند باید جلویش را بگیرند. صدا و سیما به جدّ و به شدّت باید مراقبت کند، مبارزه کند. متأسفانه بعضی از صدا و سیما برای اشاعۀ بیحیایی استفاده میکنند! باید آنجا با این مبارزه کنند، و نیز بقیۀ دستگاههای گوناگونِ دیگر. در این وسائلِ فضای مجازی هم رایج شده است که جلوگیری از اینها هم کار سختی است.
بعد فرمود: وَ یُبغِض البَذیَّ السّائِلَ المُلحِف. بَذیّ، بددهن و بدزبان را میگویند، کسانی که راحت فحش میدهند، سائل ملحف کسی است که پولی یا چیز دیگری را از کسی میخواهد، و اصرار میکند. «لایَسئلون الناسَ اِلحافاً»[1]، اِلحاف به معنی الحاح و اصرار است. با خدا وقتی حرف میزنید، هر چه میتوانید اصرار کنید، هر چه میتوانید تکرار کنید و بخواهید! اما با بندگان خدا نه، اگر هم انسان به چیزی احتیاج دارد، مجبور است به کسی مراجعه کند، یکبار میگوید، اگر شد، شد؛ نشد، دیگر نبایستی اصرار و الحاف کرد.
لایکون المؤمن مؤمناً حتی تکون فیه ثلاثُ خصالٍ: سُنّة مِن ربّه و سُنّة مِن نبیّه(صلیاللهعلیهوآله) و سُنّة من ولیّه(علیهالسلام)؛ فأمّا السُنّة مِن ربّه فکتمانُ السِّر، و أمّا السُنّة مِن نبیّه(صلیاللهعلیهوآله) فمُداراة النّاس، و أمّا السُنّة مِن ولیّه(علیهالسلام) فالصَّبر فی البأساء و الضَّرّاء.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم . به نقل از کتاب عیون اخبار الرضا علیه السلام حضرتش در روایتی می فرمایند: کمال ایمان مومن به سه اصل و سه سنت بستگی دارد که این اصول و سنتها از سنّتهای تربیتی اسلام است:
اول: سُنّة مِن ربّه. فأمّا السُنّة مِن ربّه فکتمانُ السِّر. سنّت و روشی از خدای متعال که آن رازداری است. رازداری نوعی امانتداری است، باید حیثیت و آبروی مؤمنین را حفظ کنیم؛ چه راز خود و چه راز عمومی، چه اسرار مملکت و چه اسرار دستگاههای مختلف. اگر ملاحظه کنید، میبینید بسیاری از گرفتاریها و مشکلات ما از همین پردهدریها و شایعهپراکنیها شروع میشود.
دوم: سُنّة مِن نبیّه(صلیاللهعلیهوآله). و أمّا السُنّة مِن نبیّه(صلیاللهعلیهوآله) فمُداراة النّاس. سنّت و روشی از پیامبر گرامی اسلام(صلیاللهعلیهوآله) که آن مدارا با مردم است. همیشه منافق و یا آدم ضعیف الایمان هم میان جامعه یافت میشود، باید با چنین کسی مدارا کرد. این به معنای اعتماد در کارهای مهم به او نیست ولی باید حقوق او را محترم شمرد و با او زندگی کرد.
سوم: سُنّة من ولیّه(علیهالسلام)، و أمّا السُنّة مِن ولیّه(علیهالسلام) فالصَّبر فی البأساء و الضَّرّاء. سنّت و روشی از امام(علیهالسلام) که آن صبر و استقامت در برابر گرفتاریها و مشکلات است که یکی از مهمترین مسائل تربیتی است. و اگر صبر نکنیم، در راهی که در پیش گرفتهایم متوقّف میشویم و روش اولیاء خدا هم در برابر مشکلات و سختی ها و مضیقه های زندگی صبر و استقامت بوده است. کتاب چشمه های حکمت رضوی حدیث 280
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال ما به اخلاق رضوی مزین گرداند به برکت صلوات
متن اصلی:
شروط معتبر در قصاص
الشرط الثالث: عدم کون القاتل أباًجلسه 165، 1380/10/25من مواعظ الامام علی بن موسی الرضا(علیهماالسلام):
قال الرّضا(علیهالسلام): لایکون المؤمن مؤمناً حتی تکون فیه ثلاثُ خصالٍ: سُنّة مِن ربّه و سُنّة مِن نبیّه(صلیاللهعلیهوآله) و سُنّة من ولیّه(علیهالسلام)؛ فأمّا السُنّة مِن ربّه فکتمانُ السِّر، و أمّا السُنّة مِن نبیّه(صلیاللهعلیهوآله) فمُداراة النّاس، و أمّا السُنّة مِن ولیّه(علیهالسلام) فالصَّبر فی البأساء و الضَّرّاء.
(تحف العقول، صفحۀ 442)
کمال ایمان مؤمن به سه چیز بستگی دارد، این سه اصل و سه سنّت از اصول و سنّتهای تربیتی اسلام است:
1- سنّت و روشی از خدای متعال.
2- سنّت و روشی از پیامبر گرامی اسلام(صلیاللهعلیهوآله).
3- سنّت و روشی از امام(علیهالسلام).مؤمن کسی است که رازداری را از خدای متعال و مدارای با مردم را از پیامبر گرامی اسلام(صلیاللهعلیهوآله) و صبر و استقامت در برابر گرفتاریها و مشکلات را از ولیّ خدا آموخته باشد و این صفات حمیده را در زندگیِ خود، در رفتار خود پیاده نماید.
رازداری: رازداری نوعی امانتداری است، باید حیثیت و آبروی مؤمنین را حفظ کنیم؛ چه راز خود و چه راز عمومی، چه اسرار مملکت و چه اسرار دستگاههای مختلف، فرقی نمیکند. اگر ملاحظه کنید، میبینید بسیاری از گرفتاریها و مشکلات ما از همین پردهدریها و شایعهپراکنیها شروع میشود.
مداراة: همیشه منافق و یا آدم ضعیف الایمان هم میان جامعه یافت میشود، باید با چنین کسی مدارا کرد. این به معنای اعتماد در کارهای مهم به او نیست ولی باید حقوق او را محترم شمرد و با او زندگی کرد.
صبر: صبر و استقامت و ایستادگی هم یکی از مهمترین مسائل تربیتی است. اگر صبر نکنیم، در راهیی که در پیش گرفتهایم متوقّف میشویم- اولیاء خدا در برابر مضیقههای مالی، سیاسی مقاومت و استقامت میکنند- رعایت خصلتهای پسندیدۀ رازداری و مدارا و صبر و استقامت که آدمی را به مقام عالی انسانی میرساند.
لو رأَى العبدُ أجلَهُ و سُرْعَتَهُ إلَیهِ أبْغَضَ الأملَ.
اگر انسان اجل و سرعت آن را [به سوى خود ]مى دید، از آرزو کردن بیزار بود.
سلام علیکم.بسم الله الرحمن الرحیم. به نقل از کتاب شریف عیون اخبار الرضا علیه السلام، حضرتش در روایتی به نقل از اجدادشان می فرمایند: لو رأَى العبدُ أجلَهُ و سُرْعَتَهُ إلَیهِ أبْغَضَ الأملَ.عیون اخبار الرضا ج 2حدیث 120
اگر انسان اجل و سرعت آن را [به سوى خود ]مى دید، از آرزو کردن بیزار بود.
چند نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:
1. اجل یعنی سرآمد، آنوقتی که مدت یک امری به پایان میرسد اجل گفته می شود.ما وقتی وارد این دنیا شدیم، یک اجلی، یک سرآمدی معین کردند. بعضیها این سرآمدشان در همان سنین کودکی است، بعضی در سنین جوانی است، بعضی هم اجلشان در سنین میانسالی یا پیری است.
2. این دنیا و نشئه با همۀ خوبیها و بدیها، زیبائیها و زشتیها، سختیها و خوشیها، همهاش تمام میشود، و وارد یک فضا و نشئه دیگری میشویم که بطور دقیق از جزئیات آن آگاه نیستیم، اما آنچه باید بدانیم و میتوانیم بدانیم، این است که این اجل و سرآمد به سرعت به طرف ما میآید، حال که اینگونه هست، آیا مقداری به فکر آن مقصد هستیم؟ چون کار اصلی و زندگی دائمی و واقعی ما آنجاست و متاسفانه به خاطر کوته بینی و غفلتمان خیلی هامون به موقت بودن این نشئه توجه و باور نداریم.
3. انسان وقتی فهمید که چطور با سرعت به سمت زندگی ابدی نزدیک میشود، دیگر از آرزوهایش بیزار می شود. کدام آرزو، منظور آروزی های پست دنیایی است که برای رسیدن به آن از یاد خدا و آخرت فاصله بگیریم و در عمل توجهی به حلال و حرام بودن کار نداشته باشیم و هر کجا در روایات از آروزی بلند مذمت می کند یعنی همین آرزوهای پست دنیای است و گرنه اگر آرزو کنیم که جمهوری اسلامی به لحاظ مادّی و معنوی به اوج ترقّی و تعالی برسد، آرزوی منشأ خیر برای خلایق شدن، آروزی صالح شدن، اینها خیلی خوب است و انسان در این مسیر باید تلاش کند.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال عاقبت همه را ختم به خیر و ختم به شهادت قرار بدهد به برکت صلوات
متن اصلی:
فصل دوم: قواطع سفرجلسه 253، 1396/8/15حدیث:عن داودِ بن سلیمانِ القاضی قال: حدَّثنی الرضا علیُّ بنُ موسی«سلاماللهعلیه»، عن آبائه«علیهمالسلام»، عن علیٍّ امیرالمؤمنین«علیهالسلام» قال: لو رَأی العبدُ اَجَلَه و سُرعَتَه الیه لَأبغَضَ الأمل. یک حقیقتی وجود دارد به نام اجل، اجل یعنی سرآمد، آنوقتی که مدّت یک امری به پایان میرسد. فرض بفرمایید به کسی بدهکاریم، به ما مهلت داده که شما تا یک هفته میتوانید تأخیر بیندازید. این شد اجلِ دینِ ما. ما وقتی وارد این دنیا شدیم، یک اجلی، یک سرآمدی معین کردند. بعضیها این سرآمدشان در همان سنین کودکی است، بعضی در سنین جوانی است، بعضی هم اجلشان در سنین میانسالی یا پیری است «و منکم مَن یُرَدُّ الی أرذَلِ العُمُر»[1]. در روایات، دو نوع اجل ذکر شده است: اجل قطعی و معلّق. بعضی اجلها اجلِ قطعی است که تخلّف ندارد، بعضی هم اجل معلّق است، یعنی معلق به یک امری است. اگر صدقه دادید، یا اگر صلۀ رحم کردید، تأخیر میافتد و از این قبیل. بالاخره یک مقطعی وجود دارد که این مقطع اسمش اجلِ ماست، آنجا که رسیدیم از این نشئه خارج خواهیم شد، این نشئه با همۀ خوبیها و بدیها، زیبائیها و زشتیها، سختیها و خوشیها، همهاش تمام میشود، وارد یک نشئۀ دیگری میشویم که آن نشئه را نمیشناسیم. این سرآمد در کجا قرار دارد؟ نمیدانیم. آنچه باید بدانیم و میتوانیم بدانیم، این است که این اجل به سرعت به طرف ما میآید! مثل کسی که سوار یک وسیلۀ تندرویی است، به طرف یک مقصدی حرکت میکند، وقتی انسان با این وسیلۀ تندرو میرود، این مقصد به سرعت به انسان نزدیک میشود. این را توجه نداریم. این اجل به سرعت به ما نزدیک میشود. نتیجه این است وقتی میدانیم داریم به آن مقصد، به آن سرآمد نزدیک میشویم، یک مقداری به فکر آنطرف باشیم؛ چون اصلِ کار آنجاست، زندگیِ واقعی و دائمی آنجاست، اینجا یک زندگی موقتی است که ما بخاطر غفلتهای خودمان، کوتهبینیِ خودمان توجه به موقّتبودنش نداریم! آنجا همیشگی است، ادامه دارد. وقتی توجه کردیم سرعتِ حرکتمان به سوی مقصد را، و سرعت نزدیک شدنمان به آن اجل را، باید به فکر آنطرف باشیم. این روایت، همین را بیان میفرماید. این که در این سند از یکایک ائمه«علیهمالسلام» نقل میشود که هر کدام از پدر بزرگوارشان نقل میکنند تا به امیرالمؤمنین میرسد، کأنّه میخواهند اهمیت قضیه را به ما تفهیم بکنند که قضیه، قضیۀ مهمی است. أمَل با الف، یعنی آرزوهای معمولیِ پیشِ پا افتادۀ زندگی. انسان وقتی فهمید که چطور با سرعت دارد به آن زندگی ابدی نزدیک میشود، دیگر این آرزوها در نظرش پست و حقیر میشود و از اینها بدش میآید و ناراحت میشود. البته توجه دارید مقصود از این أمَل، آن آرزوهایی است که مربوط به شخصِ ماست در زمینۀ مسائل دنیوی. آرزوی مجتهدشدن، آرزوی انسانِ صالحشدن، آرزوی منشأ خیر برای خلایق شدن، بد نیست. هر جا طولُ الأمل در روایات مذمّت شده، مراد، آرزوهای پست دنیایی است. و الّا ما آرزو داریم که جمهوری اسلامی به لحاظ مادّی و معنوی به اوج ترقّی و تعالی برسد، این، خیلی خوب است. وقتی آرزو داشته باشیم، تلاش میکنیم. و ترَکَ طلبَ الدّنیا، دنیا همان دنیای شخصیِ انسان است، انسان دنبال دنیا نمیدَود. نه اینکه دنبال معاش نیست، هر کسی باید دنبال معاش و ضرورتهای زندگی باشد، اما بعضی دنبال ذخارف دنیوی میدوند، خودشان را هلاک میکنند برای اینکه به آن مقصود برسند. اگر فهمیدیم که اجل چگونه در حال نزدیک شدن به ما است، دیگر این حالت در ما از بین خواهد رفت. امالی شیخ طوسی، صفحۀ 79.
سلامعلیکم بسماللهالرحمنالرحیم ضمن عرض تسلیت اربعین حسینی در روایتی از امام عسکری علیه السلام برای مومن کامل پنج علامت را بیان می کند: 1ـ پنجاه ویک رکعت نماز در شبانه روز ۲. زیارت اربعین ۳ . انگشتر به دست راست کردن ۴.بر خاک سجده کردن ۵. بسم الله الرحمن الرحیم را بلند گفتن. (وسائل، ج ۱۰ ص 51 ح 373)
در ابتدا اشاره کنم زیارت سیدالشهدا در روز اربعین برای کسی که از راه دور می خواهد زیارت کند طبق روایت امام صادق به جناب سدیر به قصد زیارت عرضه می داریم : «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ، که با این جمله از زائرین سیدالشهدا به حساب می آییم. انشالله.
نکته دیگر درباره نماز است که حضرت 51 رکعت نماز در شبانه روز بیان می کند که 17 رکعت آن نمازهای واجب یومیه و روزانه است و 34 رکعت نافله های (نمازهای مستحبی ) روزانه می باشد که ترک یک رکعت عمدی از نمازهای واجب گناه کبیره است.
نکته دیگر اینکه یکی از کارهایی که مورد غفلت واقع شده خواندن نوافل روزانه است که از مهمترین مستحبات است و تمامی نافله های یومیه به صورت دو رکعتی خوانده می شود غیر از آخرین رکعت نماز شب که یک رکعت به نام نماز وَتر است و می توان نافله ها را نشسته خواند.
نکته دیگر اینکه کسی که مسافر است و نمازش شکسته است فقط نافله های ظهر و عصر را نباید بخواند و نسبت به نافله عشا به امید ثواب بخواند و بقیه نوافل روزانه را مستحب است بخواند مثل نافله مغرب و نافله شب.
نکته دیگر اینکه در نماز سجده بر خاک هر چند به عنوان نشانه بیان شده اما مقصود سجده کردن بر زمین و هر چیزی از زمین می روید و خوراکی و پوشیدنی نیست، سجده صحیح است.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال توفیق عزاداری با معرفت را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلوات