سلام علیکم -بسم الله الرحمن الرحیم -
خداوند در قرآن می فرماید: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقاناً :اى کسانى که ایمان آوردهاید، اگر از خدا پروا کنید براى شما نیرویى جدا کننده(تشخیصدهنده حق از باطل) قرار مىدهد (انفال، آیه 29).
بصیرت صفتی است که به شخص، توانایی شناخت راه حق و باطل از یکدیگر را می دهد. در روایات راهکارهایی برای بدست آمدن بصیرت نقل شده است که برخی را عرض می کنیم:
1-تقوا: یکی از راهکارهای عملی جهت دست یابی به بصیرت رعایت تقوای الهی می باشد همانطور که د رآیه خوانده شده ،ذکر شد، پرهیزگاری و انجام واجبات و پرهیز و دوری از محرمات، به انسان نورانیت و روشن بینی درونی می بخشد به گونه ای که انسان در پرتو آن می تواند حق و باطل را از هم تشخیص دهد
2- تفکر و تعقل: امام صادق علیه السّلام به ما چنین میآموزد:«فانّ التفکّر حیاة القلب البصیر کما یشمی المستنیر فی الظلمات بالنّور»(وسایل،ج6،ص170)
بنابراین،همانگونه که با کمک نور در تاریکیها راه میپیماییم،اندیشه نیز به منزلهء نور قلب یا عقل،ما را به بصیرت میرساند
3-نشست و برخواست با اهل بصیرت وعلما: از آنجا که انسان همواره در حال آموزش است و یکی از مهمترین شیوه های آموزش تقلید از دیگران و مشابه سازی است همنشینی با هر گروهی انسان را به آنها مشابه می سازد. به همین دلیل در تعالیم اخلاقی اسلام از همنشینی با بدان نهی شده و به همنشینی با خوبان بسیار تاکید شده است. »حضرت علی علیه السلام می فرماید: (غرالحکم، 9794): با دانشمندان و آگاهان همسایه شو تا بینا (بصیر) شوی.
4- عبرت گیری از تجربه ها گذشتگان؛ یکی از عوامل کسب بصیرت سیر و گردش در زمین و مطالعه احوال گذشتگان از خوب و بد است که عاقبت آنها چه شد و کدامیک عزیزتر و سعادتمند بودند.از این جهت در قرآن آمده است که: (لقد کان فی قصصهم عبرةٌ لاولی الألباب).:به راستی در سرگذشت آنان، برای خردمندان عبرتی است(آیه 111 سوره یوسف)
خداوند بصیرت در دین و دنیا به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات برمحمد و آل محمد
یکی از خصلتهای انسان های موفق کنترل خشم است که از جهت شرعی، در برخی موارد واجب است که انسان خشم خودش را کنترل کند که بخشی از آنها به جهت اهمیت اشاره می شود:
مورد اول در برابر پدر و مادر است حتی در صورتی که پدر و مادر در حق فرزند ظلم کرده باشند چنانچه ابراز خشم و عصبانت فرزند سبب ناراحتی و اذیت پدر و مادر بشود، واجب است که فرزند در برابر آنها خشم خودش را کنترل کند و برخورد نیک داشته باشد و بی ادبی نکند.
مورد دوم شخصی که می خواهد آمر به معروف و و ناهی ازمنکر باشد چنانچه با زبان نرم احتمال تاثیر بدهد، واجب است که خشم خودش را کنترل کند.
مورد سوم یکی از وظایفی که برای همسر بیان شده است این است که با همسر خود معاشرت نیکو داشته باشند لذا اگر گفتار یا مطلبی و خطایی از خانم سر بزند بر مرد لازم است که خشم خودش را کنترل کند همچنان که این مطلب نسبت به خانم هم وجود دارد.
مورد چهارم:اگر ابراز خشم سبب اذیت و ترساندن دیگران شود، باید کنترل شود.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی مراجع خصوصا امام خامنه ای حفظه الله صلواتی عنایت بفرمایید.
منابع:تحریر الوسیله ج 2 مراتب امر به معروف، مرتبه ثانیه م 2، رساله جامع ج 2 م 519 و م 379
سلام علیکم -بسم الله الرحمن الرحیم -
خداوند در قرآن می فرماید: لَقَدْ کُنْتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَٰذَا فَکَشَفْنَا عَنْکَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ: تو (ای آدمی) از این (روز سخت مرگ) در غفلت بودی تا آنکه ما پرده از کار تو برانداختیم و امروز چشم بصیرتت بیناتر گردید(آیه 22 سوره ق)
در روایات عواملی به عنوان موانع بصیرت ذکر شده است که برخی را عرض می کنیم:
1-دلبستگی به دنیا: اصولاً دلبستگی و دوستى به یک چیز مانع درک حقیقت است؛ زیرا همان علاقه و محبت، انسان رابه سمت خود مى کشاند وازدرک چیزهاى دیگرمحروم مى کند. امام علی(علیه السلام) می فرماید: بدرستى که دنیا جایگاه فتنههاست، کسى که آن را طلب کند او را هلاک کند؛ و هر که به سوی او نظر کند، چشم بصیرت را از او می گیرد (شرح غرر الحکم، ج۲، ص۶۳۷) مثل «عمر سعد» ها که به خاطر دلبستگی دنیا ، چشم بصیرت خود را کور کردند.
۲-هواپرستی وگرفتار شدن به شهوات ولذت ها:امیرالمومنین علیه السلام می فرماید : هرگاه چشم ظاهری ، شهوت را ببیند چشم دل انسان نسبت به عاقبت کار کور گردد .» (تصنیف غرر الحکم ، ص 305)
مقام معظم رهبری حفظه الله فرموده اند : سیاست امروز سیاست اندلسی کردن ایران است (۶ /۱/ ۱۳۸۱) چراکه وقتی جامعه ای مشغول و گرفتار شهوات شد دیگر بصیرت خور را نسبت به مسائل پیرامونی از دست می دهد و همچون اندلس ممکن است کشور را تقدیم کفار نماید .
3-غفلت و لجاجت : امام علی(علیه السلام) می فرمایند: ادامه یافتن غفلت، دیده بصیرت را کور می سازد( غرر الحکم، ح۵۱۴۶)
مقام معظم رهبری در این باره می فرمایند: «بعضى اشخاص، لجبازند و هر چه انسان حقیقت را در مقابلشان قرار مىدهد، روى موضع لجوجانه ی خود اصرار مىکنند. چنین رویّهاى، انسان را از حقیقت دور مىکند.( ۱۲/ ۸/ ۱۳۷۷)
خداوند بصیرت در دین و دنیا به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات برمحمد و آل محمد
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امیر المومنین علیه السلام در روایتی می فرمایند: " قِوَامُ اَلدِّینِ بِأَرْبَعَةٍ " پایدارى دین با چهار نفر است:
اول: بِعَالِمٍ نَاطِقٍ مُسْتَعْمِلٍ لَهُ. عالمی که به علم خویش عمل نماید.
دوم: بِغَنِیٍّ لاَ یَبْخَلُ بِفَضْلِهِ عَلَى أَهْلِ دِینِ اَللَّهِ. ثروتمندی که بخل نورزیده و از مال خود به نیازمندان متدیّن انفاق کند.
سوم: بِفَقِیرٍ لاَ یَبِیعُ آخِرَتَهُ بِدُنْیَاهُ. فقیری که دین خود را به دنیا نفروشد.
چهارم: بِجَاهِلٍ لاَ یَتَکَبَّرُ عَنْ طَلَبِ اَلْعِلْمِ. کسی که نمی داند و از یادگرفتن دانش، تکبّر نورزیده و دنبال تحصیل علم باشد.
پس اگر عالم دانش خویش را کتمان کند و ثروتمند انفاق نکند و فقیر دین خود را به دنیا بفروشد و کسی که نمی داند در صدد فراگیری دانش نباشد، جامعه دچار رکود و عقبگرد شده و معارف دین در آن اجتماع در انزوا قرار می گیرد. پس کثرت مساجد و زیادی اهل مسجد ، شما را فریب ندهد بلکه باید چهار گروه فوق به تکلیف خود عامل باشند تا دین خدا قائم باشد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خشنودی قلب نازنین حضرت رضا علیه السلام صلوات
سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم-
رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: قیّد والعلمَ، قیل : و ما تقییده؟ قال : کتابته:«علم و دانش را به بند کشید و از آن نگهبانی کنید. عرض کردند: چگونه علم به بند کشیده شود؟ فرمود: کتابت و نگارش آن».(منیه المرید : ۱۵۱/۲ ، باب ۹۱ ، حدیث ۵۳.)
علاوه بر علم آموزی در اسلام تاکید زیادی بر کتاب و کتابت شده است توصیه شده است که علم را با نوشتن و کتابت در بند کنید و زیباترین تعبیر، اطلاق عنوان کتاب به قرآن است.
تعبیر«والکتاب المبین» نشانگر ارزش و اهمیت کتاب و نوشتار است. ارزش خواندن و مطالعه در صدر اسلام به حدی بود که در پایان جنگ بدر که تعداد زیادی از مشرکین به اسارت مسلمانان در آمدند، اعلام شد که هر یک از مشرکین اگر فدیه بپردازد یا به 10 نفر از مسلمانان را سواد خواندن و نوشتن بیاموزد آزاد خواهد شد.
در اهمیت نقش کتاب در تکامل جوامع انسانی همین بس که تمام ادیان آسمانی و بزرگان تاریخ بشری از طریق کتاب جاودانه ماندهاند
فلسفه دین و نبوت بیرون آوردن بشر از جهل و نادانی است و این مقام جز با کسب علم حاصل نمی شود این منطق دین خداست.
در قیامت خون های شهیدان با مرکب قلم دانشمندان به سنجش آید، مرکب قلم دانشمندان بر خون های شهیدان برتری یابد.»
(من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 398)
خداوند توفیق علم به همراه عمل را به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد
بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن عرض تسلیت به مناسب سالروز وفات حضرت ام البنین علیها السلام. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله و سلم در روایتی می فرمایند: الخَلقُ عِیالُ اللّه ِ ، فأحَبُّ الخَلقِ إلى اللّه ِ مَن نَفعَ عِیالَ اللّه ِ ، و أدْخَلَ على أهلِ بَیتٍ سُرورا .مردم عائله و خانواده خداوند هستند. پس محبوبترین فرد نزد خدا، آن است که به عائله و خانواده خداوند سود و نفعی برساند و خانواده اى را خوشحال کند.
دو نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:
1. مقصود از عائله و خانواده که در این روایت نسبت به آنها سفارش می کند شامل همه مردم روی زمین جز دشمنان خداوند متعال می شود. لذا کسی که به خانواده خدا مومن و غیر مومن نفعی برساند محبوب ترین خلق نزد خداست مثل پدر خانواده که فرزندی که به خانواده اش بیشتر خدمت و خیر را می رساند، راضی تر هست.
2. برخی افراد وقتی این شکل از روایات را می شنوند اولین چیزی که به ذهنشان میآید این است که عبادت و تضرع یا نماز و مانند اینها را تضعیف می کنند در حالی که در دیگر منابع دینی به صراحت بیان می کند که ذکر الله و توجّه به خدا و ترّنم به آیات قرآن و توسل به پروردگار و ارتباط قلبی با خدا جزو عالیترین درجات یک انسان است، و پیوند قلبی با خدا پشتوانه همه کارهای خیر است و در این شکی نیست. بلکه در این روایات میخواهد از این انحراف جلوگیری کند که کسی غرق در عبادات شخصی نشود و از عبادات اجتماعی غافل بماند.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال زیارت همه زائرین را به فضل و کرمش قبول فرماید به برکت صلوات بر محمد و ال محمد
متن اصلی:
النوع الاوّل: «الاکتساب بالاعیان النجسة»
جلسه 25، 83/11/4
حدیث اخلاقی
عن امیرالمؤمنین(علیهالسلام)، عن رسول الله(صلیاللهعلیهوآله)، انّه قال: الخلق عیال الله تعالی فأحبّ الخلق الی الله تعالی من نَفَع عیالَ الله و ادخل علی اهل بیت سروراً. و المَشی مع أخ مسلم فی حاجة احب إلی الله تعالی مِن اعتکاف شهرین فی المسجد الحرام.
از جهت اداره و کفایت امر زندگی همه خلائق عائلۀ خداوند متعالند، مثل افراد یک خانواده. محبوبترین خلائق در نزد خداوند متعال آن کسی است که به عیال خداوند نفع برساند. در یک خانواده، پدر خانواده از آن فردی از افراد خانواده بیشتر خشنود میشود که ببیند به همۀ افراد خانواده خیر میرساند. اینجا هم خلق عالم است؛ چه مؤمن، چه غیر مؤمن، مگر آن کسانی که از معاندین و دشمنان خدا باشند. و الّا عائلۀ الهی یعنی همین مردمی که روی زمین هستند. نه اینکه عبادت و اعتکاف و تضّرع پیش خدای متعال کمقدر باشد. بعضی به خطا وقتی به اینطور روایات میرسند، اولین چیزی که به ذهنشان میآید وَهن واردکردن به عبادت و به تضّرع و به اعتکاف و به نماز و اینهاست! نه، این در جای خود معلوم است که ذکر الله و توجّه به خدا و ترّنم به آیات قرآن و توسل به پروردگار و ارتباط قلبی با خدا جزو عالیترین درجات یک انسان است، در این شکی نیست. اینجا میخواهد از این انحراف جلوگیری کند که کسی غرق شود در عبادات شخصی، و از عبادات اجتماعی غافل بماند! لذا میفرماید : این که شما با برادر مؤمنتان حرکت کنید و حاجت او را برآورده کنید، این پیش خدا محبوبتر است از اینکه بروید اعتکاف؛ یعنی ترجیح عبادات اجتماعی و کمک به خلق بر عبادات فردی و شخصی، آن را موهون نمیکند، این را توقیر و تعظیم میکند. لذا آقایان در طواف واجب هم این را فتوا میدهند که اگر وسط طواف کسی آمد حاجتی از شما خواست، بروید حاجتش را برآورده کنید و برگردید، اگر تا نیمۀ طواف رسیده باشید، حکمش این است، اگر گذشته باشید حکمش این است. النوادر، صفحۀ 109.
میشود! گناه کوچک را که به نظر کوچک میآید، کوچک نشمارید! بعد دنبال همین روایت میفرماید: و الذّنبُ الذی لایُغفَر، آن گناهی که مورد مغفرت الهی قرار نمیگیرد، این است که: قولُ الرّجُل لااُؤاخَذُ بهذا الذّنب! خدا که به خاطر این کارها ما را مؤاخذه نمیکند! استصغاراً له.
یک گناهی را کوچک میشمارد، میگوید: این که چیزی نیست! این «اغتِِرار بالله»ی که هم در آیات قرآن هست، هم در دعاها هست: و الویلُ الدّائمُ لِمَنِ اغتَرّ بِکَ، در دعای صحیفۀ سجادیه روزهای جمعه میخوانید، بخوانید این دو تا دعای روز جمعه در صحیفۀ سجادیه هست هر دو مضامینش عالی است، یک دعای فطر جمعه است، یکی دعای قربان جمعه است. در روز جمعه، در یکی از آنها همین است: و الویلُ الدائمُ لِمن اغترّ بک، کسی که غرّه بشود به خدا، ما أکثَر تَصرّّفَه فی عذابک و ما أبعدَه مِن المَخرَج، این است. این اغترار به خدا، غرّه شدن به خدا، همین است که انسان بگوید: این کارها که چیزی نیست که خدای متعال ما را برای این کارها عذاب کند. نخیر، همین کارها انسان را میکشاند به گناهان بزرگ - العیاذ بالله - . النوادر، صفحۀ 129
سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم-
خداوند در قرآن درباره گناهان کبیره و صغیره می فرماید: یَا وَیْلَتَنَا مَالِ هَٰذَا الْکِتَابِ لَا یُغَادِرُ صَغِیرَةً وَلَا کَبِیرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا:گنهکاران در قیامت میگویند: «ای وای بر ما! این چه کتابی است که هیچ عمل(گناه) کوچک و بزرگی را فرونگذاشته مگر اینکه آن را به شمار آورده است؟!(آیه 49 کهف)
همه گناهان از جهت انجام در برابر عظمت خدا بزرگ هستند، ولی در مقایسه با همدیگر برخی بزرگتر و برخی کوچکتر هستند.
برای شناخت گناهان کبیره چند معیار بیان کردهاند :
هر گناهی که در قرآن و حدیث بر کبیره بودن آن تصریح شده باشد؛مثل ربا که در حکم جنگ با خداست
هر معصیتی که در قرآن یا روایات وعده آتش بر ارتکاب آن رسیده باشد،مثل قتل مومن
هر گناهی که در قرآن یا حدیث از گناهی که کبیره بودنش مسلم است بزرگتر شمرده شود؛مثل ترک نماز و شرابخواری
هر گناهی که نزد متدینین بزرگ شمرده شود به گونهای که یقین حاصل شود در زمان معصومان نیز مؤمنان این گناه را کبیره میدانستند.
هر گناهى که در قرآن و سنّت، انجام دهنده آن، شدیداً تهدید شده است مثل کم فروشی.
تکرار گناهان صغیره.
خداوند توفیق ترک گناه را به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن عرض تسلیت به مناسبت وفات حضرت ام البنین علیها السلام. یکی از واجبات بعد از نماز سجده سهو است که در چند مورد واجب(فتوا یا احتیاط) می شود:
۱.سلام بی جا یعنی نمازگزار در جایی که نباید سلام بدهد اشتباها سلام بدهد، مثلا دررکعت اول اشتباها سلام بدهد.البته اگر کسی در نماز اشتباها سلام اول نماز را بگوید، سجده سهو ندارد.
۲.کلام بی جا یعنی نمازگزار در بین نماز سهوا حرف بزند وسخنی بگوید که ذکر و دعا محسوب نشود.
۳.اگر نمازگزار بعد از سجده دوم شک کند چهار رکعت خوانده یا پنج رکعت.(سیستانی بعدازداخل شدن درسجده دوم)
۴.تشهد فراموش شده که تا رکوع رکعت بعد هم متوجه نشود.
۵.به نظر اکثر مراجع از جمله امام خامنه ای یک سجده فراموش شده که تا رکوع رکعت بعد هم متوجه نشود.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
جهت قبول زیارت و سلامتی همه زائرین صلواتی را عنایت بفرمایید.
تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی مراجع عظام خاصه امام خامنه ای حفظه الله صلوات بر محمد و آل محمد
سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم-
خداوند در قرآن درباره سرکشی و طغیان در برابر خدا می فرماید: فَأَمّٰا مَنْ طَغىٰ `وَ آثَرَ اَلْحَیٰاةَ اَلدُّنْیٰا فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى: اما آنها که طغیان کردند و زندگى دنیا را مقدم شمردند، بی گمان جایگاهشان دوزخ است؛بنابراین طغیان باعث تبدیل گناه به کبیره و جهنمی شدن فرد میشود.(آیه37 نازعات)
برخی از عواملی که باعث میشود گناه صغیره به کبیره تبدیل شود عبارتند از:
1- تجاهر به گناه: چون آشکار نمودن گناه حاکى از تجرّى و بى باکى بیشتر گنهکار است، و موجب آلوده کردن جامعه، و عادى نمودن گناه مىگردد.
پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: کسى که گناه کند و در آن حال خندان باشد وارد آتش دوزخ مىشود در حالى که گریان است(غررالحکم، ج 1 ص 151)
2- راضى شمردن خدا بر گناه :در صورتى که عدم مجازات سریع خداوند را در برابر گناه خود دلیل بر رضایت خدا بشمرد و خود را مصون از مجازات و یا محبوب در نزد خدا بداند، چنان که آیه 8 سوره «مجادله»از زبان بعضى از گنهکاران مغرور نقل مى کند که آنها در پیش خود مى گویند: «چرا خداوند ما را مجازات نمى کند» و سپس قرآن اضافه مى کند که: «آتش دوزخ براى آنها کافى است».
3- موقعیت ممتاز اجتماعی: کسی که در جامعه موقعیت ممتاز دارد، اگر به گونه مرتکب گناه شود که دیگران ببینند، گناهش بزرگ میشود، مثلاً عالمی که با قدرتمندان معاشرت میکند و از اموال حرام و شبههناک آنها میخورد یا به غیبت و عیبجویی دیگران زبان میگشاید، گناهش بس بزرگ است، چرا که مردم از او پیروی میکنند.
خداوند توفیق ترک گناه را به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. یکی از دستورات دین توجه به طهارت و نجاست است که در این زمینه یک مساله ای را خدمت شما یادآوری می کنم:
قاعده بر این است هر چیزی که نجس شود نیاز به آبکشی دارد اما در دو مورد با از بین رفتن عین نجاست، چیز نجس پاک می شود و نیازی به آب کشیدن نیست:
1. هنگامی که عین نجاست از بدن حیوان برطرف شود بدنش پاک می شود. 2. باطن بدن انسان مانند داخل دهان و بینی و گوش، مثلا اگر هنگام مسواک زدن از لثه خون بیایید وقتی که آب دهان رنگ خون نداشته باشد پاک است و آب کشیدن دهان لازم نیست.
3. اگر غذا در دهان یا لای دندانها باقی مانده باشد و داخل دهان خون بیایید چنانچه انسان نداند خون به غذا سرایت کرده، آن غذا پاک است و اگر خون به آن برسد نجس می شود و خوردن آن غذا حرام است. (رساله مراجع م216)
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
جهت قبول زیارت و سلامتی همه زائرین صلواتی را عنایت بفرمایید.
خداوند توفیق پاک بودن و پاک زیستن را به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات به محمد و آل محمد.
سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم-
خداوند در قرآن درباره گناهان کبیره می فرماید: اِنْ تَجْتَنِبُوا کَباِئَر ماتُنْهَؤنَ عَنْهُ نُکَفرِّعَنْکُمْ سَیئاتِکُم :اگر از گناهان کبیرهای که از آن نهی شده اید، اجتناب کنید، گناهان کوچک شما را میپوشانیم وشما را در جایگاه خوبی وارد میسازیم)آیه 31 نساء)
گناهان صغیره در شرایط خاص به گناهان کبیره تبدیل می شوند. برخی از این شرایط عبارتند از:
1- اصرار بر گناه : در روایتی از امام صادق علیه السلام می خوانیم ؛ «لاصغیرة مع الاصرار ؛ هیچ گناهی با تکرار صغیره نیست( کافی، ج ۲، ص ۲۸۸) و امام باقر (علیه السلام) فرمودند: اصرار بر گناه این است که: کسى گناه کند و آمرزش نخواهد و در فکر توبه نباشد، این است اصرار بر گناه»(کافی،ج2، ص288)
2- کوچک شمردن گناه : امام باقر علیه السلام فرمودند: از گناهانى که آمرزیده نمى شود این است که گناه کند و بگوید: اى کاش مجازات نمى شدم مگر به خاطر این گناه. (اینکه گناه مهمی نیست)(کافى، ج15، ص313)
اگر کسى سنگى به سوى ما پرتاب کند، ولى بعداً پشیمان شده و عذرخواهى کند، ممکن است او را ببخشیم، ولى اگر سنگ ریزهاى به ما بزند، و در مقابلِ اعتراض بگوید: این که چیزى نیست، بى خیالش. او را نمىبخشیم، زیرا این کار، از روح استکبارى او پرده برمىدارد و بیانگر آن است که او گناهش را کوچک مىشمرد.
3- خوشحالی از گناه : امام زین العابدین علیه السلام فرمود: «از شادمانی به گناه بپرهیز؛ زیرا شاد شدن از گناه بدتر از ارتکاب آن است .»( بحار، ج 78 ،ص 159)
خداوند توفیق ترک گناه را به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.امام صادق علیه السلام در روایتی نورانی می فرمایند:
اَلعامِلُ عَلى غَیرِ بَصیرَةٍ کَالسائِرِ عَلى غَیرِ طَریقٍ فَلا تَزیدُهُ سُرعَةُ السَّیرِ إلاّبُعدا. هر که بدون بصیرت عمل کند مانند کسی است که بیراهه میرود هر چند شتاب کند از هدف دورتر گردد.
چند نکته کوتاه در توضیح حدیث شریف:
1. حضرت در این حدیث شریف به نکته مهمی اشاره می کنند اگر انسان عمل یا اقدامی را بدون بصیرت انجام دهد یعنی نمی داند اقدام وعملش درست هست یا نه؟ نتیجه عمل و اقدامش چه چیزی خواهد بود؟ آیا عوامل و صحنه گردانی دارد یا خیر؟ مثل کسی وارد یک حزبی یا گروهی یا مجموعه ای می شود و متاسفانه از جزئیات و عوامل پشت صحنه و بازی گران اصلی و از اهداف هیچکدام اطلاع ندارد، قهرا کسی که اینگونه عمل کند اقدام بدون بصیرت است و این حرکت با گمراهی همراه است و طبیعتا هر قدمی که در گمراهی بیشتر بردارد از حق دور تر می شود. تلاش هم میکند، زحمت هم میکشد، عرق هم میریزد، اما این تلاشِ او، عملِ صالح نیست، او را به خدا نزدیک نمیکند، به حقیقت نزدیک نمیکند.
2. برای اینکه انسان در مسیر انحراف قرار نگیرد و از مسیر حقیقت دور نشود، در مسائل گوناگون زندگی، از جمله مسائل اجتماعی و مسائل خانوادگی قبل از هر اقدام و عملی باید جوانب آن را با مشورت با متخصیصین روشن سازد و از همه مهمتر هیچ عمل و اقدامی نباید خلاف شرع و مطابق حکم خدا باشد و اگر مخالف حکم خدا باشد هر چند منفعت دنیوی هم داشته باشد انسان از آن خودداری کند و گرنه در مسیر گمراهی قرار می گیرد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
جهت قبول زیارت و سلامتی همه زائرین صلواتی را عنایت بفرمایید.
خداوند متعال توفیق بصیرت در دین را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد
متن اصلی:
الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (هل الشرط ابتدائی ام استمراری؟)- درس 146
جلسه 146، دوشنبه 1395/2/6
حدیث :
عن طلحة بن زید، عامّی است ولی ثقه است. قال: سمعتُ اباعبدالله الصادق«علیهالسلام» یقول: العاملُ علی غیرِ بصیرةٍ کالسّائرِ علی غیرِ الطریق. کسی که عملی را، اقدامی را انجام میدهد، لکن بدون بصیرت؛ نمیداند این عمل به کجا منتهی خواهد شد، چه خواهد شد، عواملِ پیرامونیاش چیست. اگر این کار را انجام بدهد، چه نتیجهای بر آن مترتب خواهد شد! اینها را نمیداند. که متأسفانه در دنیای امروز، هم در بین مسلمانها، هم در بین غیر مسلمانها، از جمله در کشور خودمان، عملِ به غیر بصیرت، کم نیست! وارد یک جماعتی، یک مجموعهای میشوند، افرادی در یک حزبی عضو میشوند یا هوادار میشوند، نه از جزئیاتش مطلعاند، نه از پشتِ صحنههایش مطلعاند، نه از بازیگرانِ عرصه مطلعاند، همینطور وارد میشوند مِن غیر بصیرةٍ، بدون بصیرت. این کسی که بدون بصیرت وارد میشود، قهراً حرکتِ او با گمراهی ملازم است، گمراه میشود. وقتی گمراه شد، نتیجه این است که هر قدمی که در گمراهی برمیدارد، یک قدم از حق دور میشود! تلاش هم میکند، زحمت هم میکشد، عرق هم میریزد، اما این تلاشِ او، عملِ صالح نیست، او را به خدا نزدیک نمیکند، به حقیقت نزدیک نمیکند. لذا دنبالش میفرماید: و لایَزیدُه سرعةُ السَّیرِ مِن الطریق الّا بُعداً. شما در یک جادهای حرکت میکنید، هر چه سرعتتان بیشتر بشود، به منزل و مقصد نزدیکتر میشوید. اما اگر از جاده زاویه پیدا کردید، از جاده خارج شدید، هر چه سرعتتان بیشتر باشد از جاده بیشتر دور میشوید! این، حقیقتی است. در همه کار، دنبال بصیرت باشید! بفهمیم که قضیه چیست. مسائل گوناگونی در زندگیِ انسان پیش میآید، بخصوص در مسائل اجتماعی؛ مسائل شخصی و فردی، تأثیراتشان چنان فراگیر نیست، اما در مسائل اجتماعی، تأثیراتش فراگیر است. وارد یک ماجرائی میشوند بدون اینکه جوانب قضیه را درست نگاه کرده باشند، فهمیده باشند، پشت پرده را، پشت صحنه را تشخیص داده باشند! این، میشود گمراه. گمراه که شد، هر چه بیشتر کار کند، زحمت بکشد، وقت بگذارد، از راه، بیشتر دور میشود.[1]
امالی، صفحۀ 507
سلام علیکم
بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند در قرآن می فرماید:«و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیلالله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون»: آنان که در راه خدا کشته میشوند مردگان میپندارید آنان زندگانند و نزد خدای خویش روزی میخورند. (ال عمران، 169)
امروزه دشمنان اسلام بیشترین وحشت را از فرهنگ شهادت و شهادت طلبى دارند؛ از این رو دنبال حذف فرهنگ شهادت طلبی و جهاد از جامعه هستند؛ برای درک بیشتر ارزش شهادت چند نمونه از روایات درباره شهادت را خدمت شما عرض می کنیم:
1- بالاترین خیر:پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود:بالاتر از هر نیکی، نیکی برتری است تا این که شخص در راه خدا کشته شود. پس هنگامی که در راه خدا کشته شد، نیکوکاری ای بالاتر از آن نیست.(بحار، ج 100، ص 10)
2- اولین بهشتی:امام رضا (علیه السلام)می فرماید: اوّلین کسی که وارد بهشت می شود، شهید است( بحار ج 100، ص 11)
3- مقام شفاعت داشتن:پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود:سه گروه هستند که در روز قیامت شفاعت می کنند و خدا هم شفاعت آنان را می پذیرد: پیامبران، سپس عالمان و سپس شهیدان(بحار، ج 100، ص 12)
4- رهبران اهل بهشت:پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: مجاهدان در راه خدا رهبران اهل بهشتند. (مستدرک، ج 11، ص 18)
خداوند توفیق شهادت در راه خودش را به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. در روایتی نقل شده است که امام صادق علیه السلام به عده ای از شیعیان که محضر حضرتش شرفیاب شده بودند،چند توصیه فرمودند:
1. کونوا لنا زِیناً و لاتَکونوا علینا شَیناً: با رفتار و اعمالتان وسیلۀ زینت برای ما باشید. وسیلۀ عیبجویی از برای ما نباشید. مانند پدر خانواده، که فرزندانی دارد که اگر فرزندان از لحاظ اخلاق و رفتار طوری باشند که مورد تحسینِ بینندگان باشند، اینها زینتِ آن پدرند، اما اگر در رفتار یا گفتارشان، رفتار بدی، نامناسبی، گناهآلودی داشته باشند، اینها مایه ننگ و عیب برای پدرند.
در بعضی از روایات حضرت میفرمایند: طوری رفتار کنید که مردم بگویند رَحِم الله جَعفراً، خدا رحمت کند حضرت جعفر صادق را که اینطور آدم پرورش داده است.
امروزه وضعیت ما در جمهوری اسلامی مشابه همین مطلب است یعنی با توجه به اینکه دشمنانی داریم و عیبجویانی داریم، منتظرند مچگیری کنند از جمهوری اسلامی یا از شیعه بالخصوص. رفتار ما در میان خود ما، در معاشرتمان با دیگران میتواند زینت برای شیعه و ائمه، اهل بیت«علیهمالسلام» باشد، میتواند هم مایۀ عیب باشد.لذا هر کاری که انجام می دهیم جدای از خوبی و زشتی کار، به عواقب کارهایمان باشد.
2. بعد فرمود: قولوا للناس حُسناً و احفَظوا ألسنَتَکم. با مردم ( فرقی ندارد شیعه باشد یا غیر شیعه)نیکو سخن بگویید و زبان را حفظ کنید و از بدگویی و هرزه گویی با دیگران پرهیز شود.
3. بعد فرموند: وکُفّوها عن الفضول و قبیحِ القول. زبانهایتان را از زیادهگوییها نگهدارید، یک چیزهایی هست، اما گفتنش لزومی ندارد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال توفیق آبرو داری از اسلام و تشیع را به همه عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد.
الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (السفر للصید)- درس 136
جلسه 136، یک شنبه 1395/1/15
حدیث :
عن سلیمان بن مهران قال: دَخلتُ علی الصادقِ جعفرِ بن محمدٍ«علیهماالسلام» و عنده نَفَرٌ مِن الشیعة. معلوم میشود شیعه در زمان امام صادق«علیهالصلاةوالسلام» مشخص بودند، در میان عموم مردمی که زندگی میکردند، معلوم بوده است که اینها مُوالی اهل بیت و شیعهاند. فَسمعتُه و هو یقول، حضرت خطاب به شیعیانی که در خدمتشان نشسته بودند، فرمودند: معاشِرَ الشیعة! ای گروههای شیعه! کونوا لنا زِیناً و لاتَکونوا علینا شَیناً، با رفتار و اعمالتان وسیلۀ زینت برای ما باشید! وسیلۀ عیبجویی از برای ما نباشید! پدر خانواده که فرزندانی دارد، این فرزندان اگر از لحاظ اخلاق، رفتار طوری باشند که مورد تحسینِ بینندگان باشند، اینها زینتِ آن پدرند، اما اگر در رفتار یا گفتارشان، رفتار بدی، نامناسبی، گناهآلودی داشته باشند، اینها مایۀ شِین و عیب برای پدرند. با اینکه پدر هیچ گناهی نکرده، اما انتساب به یک نفر موجب میشود که رفتار این منتسب در نگاهِ عمومی به آن منتسَبُ الیه تأثیر بگذارد. حضرت به شیعه میفرمایند: شما شناخته شدهاید به اینکه شیعیان و پیروان ما هستید، پس زینتِ ما باشید! در روایاتِ متعددِ دیگری این معنا با بیانهای مختلفی ذکر شده، در بعضی از آن روایات حضرت میفرمایند: طوری رفتار کنید که مردم بگویند رَحِم الله جَعفراً، خدا رحمت کند جعفر را که اینطور آدم پرورش داده است. امروز ما در جمهوری اسلامی مبتلا به این مسأله هستیم، دشمنانی داریم، عیبجویانی داریم، مچگیرانی داریم، کسانی منتظرند مچگیری کنند از جمهوری اسلامی یا از شیعه بالخصوص. رفتار ما در میان خود ما، در معاشرتمان با دیگران میتواند زینت برای شیعه و ائمه، اهل بیت«علیهمالسلام» باشد، میتواند هم مایۀ عیب باشد. هر کاری که انجام میدهیم به این بخشِ قضیه، به این عقبۀ کار خودمان هم توجه بکنیم. صرفاً این نیست که اگر فرضاً عمل زشت یا خطیئه و گناهی انجام میدهیم، بعد هم توبه کنیم، تمام میشود. اینطور نیست، این عملِ ما اگر زشت باشد، یک تأثیری بر نگرندۀ بر شیعه و بر جمهوری اسلامی خواهد گذاشت.
بعد فرمود: قولوا للناس حُسناً، با مردم نیکو سخن بگویید! بدگویی و زبانِ هرزه با دیگران به کار نبرید! این «للناس» یعنی ناسی که آنوقت مطرح بودند، یعنی کسانی که به ولایت ائمه اعتقادی نداشتند، عامۀ مردم در زمان حاکمیتِ طغیانگرانِ ضدّ اهل بیت«علیهمالسلام». آنروز مردم به تعبیر امروز سنّی بودند، به ائمه اعتقادی نداشتند. میفرماید: با همین مردم، با زبانِ نیک حرف بزنید! و احفَظوا ألسنَتَکم، زبانهایتان را حفظ کنید! یعنی یک چیزی در دل شما میگذرد که چه بسا حق هم هست، اما زبان را نگهدارید! فرض بفرمایید به قضایای صدر اسلام نگاه میکنید، دلهایتان پر میشود از غم و یک چیزی در ذهنتان نسبت به اشخاصی خلجان میکند، آیا باید این را به زبان بیاورید؟! فرمود: و احفظوا ألسنَتکم، منظور حفظ زبان از دروغ و غیبت نیست، آنکه معلوم است، آن بر همهکس واجب است؛ چه دیگران ببینند، چه نبینند. ظاهر کلام این است که منظور، آن چیزهایی است که موجب بدآمدنِ طرفِ مقابل میشود. قولوا للناس حُسناً و احفظوا السنتَکم، درست حرف بزنید! نیکو حرف بزنید!زبانهایتان را حفظ کنید! و کُفّوها عن الفضول و قبیحِ القول، زبانهایتان را از زیادهگوییها نگهدارید! لَیس کلّ ما یُعلم یُقال، یک چیزهایی هست، اما گفتنش لزومی ندارد. به قول مرحوم آقای حاج آقا حسین قمی«رضواناللهتعالیعلیه» - از مراجع تقلید قبل- از قول ایشان نقل میکنند فرموده بود: دروغ گفتن حرام است، راست گفتن که واجب نیست. یک چیزهایی راست است، ولی لزومی ندارد آدم بگوید.[1]. امالی، صفحۀ 484
سلام علیکم
بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند در قرآن در رد خدا دانستن مسیح می فرماید: یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لَا تَغْلُوا فِی دِینِکُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ ۚ إِنَّمَا الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَکَلِمَتُهُ : ای اهل کتاب! در دین خود، غلوّ (و زیاده روی) نکنید! و در باره خدا، غیر از حق نگویید! مسیح عیسی بن مریم فقط فرستاده خدا، و کلمه (و مخلوق) اوست، که او را به مریم القا نمود؛ و روحی (شایسته) از طرف او بود. بنابر این، به خدا و پیامبران او، ایمان بیاورید! و نگویید: «(خداوند) سهگانه است!»(آیه 171 نساء)
مسیحیان حضرت عیسی علیه السلام را خدا میدانند که این عمل غلط را قرآن به شدت رد میکند و در مناظرات امام رضا علیه السلام با بزرگان مسیحی نیز رد شده است: ( رد دلایل خدا دانستن حضرت مسیح):
1-بدنیاآمدن بدون پدر: مسیحیان حضرت مسیح را خدامیدانند چون بدون پدر بدنیاآمده است که قرآن در جواب می گوید: اگر چنین باشد باید حضرت آدم را نیز خدا بدانید، چون نه پدر و نه مادر دارد( مَثَلَ عِیسى عِنْدَ اللَّهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ-59آل عمران)
2-زنده کردن مردگان توسط حضرت عیسی: مسیحیان گویند چون عیسی علیه السلام چند بار ،چند مرده را زنده کرده است،پس خداست،در صورتی که در مناظره امام رضا علیه السلام با مسیحیان گفتند اگر چنین باشد حضرت حزقیل نیز طبق کتاب مقدس مسیحیان (حزقیال ۳۷:۱-۱۴)و (وآیه 245 بقره) چندبرابر حضرت عیسی مرده زنده کرده است،پس او نیز باید خداباشد،درصورتی که پیامبران به اذن خدا مرده زنده می کرد
3-عبادت کردن حضرت مسیح: امام رضا علیه السلام در مقابل دانشمند مسیحی از جدل استفاده نمود و فرمود: «حضرت عیسی علیه السلام همه صفاتش خوب بود فقط یک نقص داشت و آن اینکه به عبادت علاقه ای نداشت.» دانشمند مسیحی گفت: «این چه سخنی است!؟ او عبادتش از همه مردم بیشتر بود.» امام رضا علیه السلام فرمود: «پس اگر عبادت می کرد بنده خدا بود نه فرزند خدا زیرا عبادت یعنی بندگی.»( عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 154-178)
خداوند ما را عالم و عامل به دین قرار دهد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. تعداد زیادی از قراردادهایی که بین مردم بسته می شود در ضمن ان شرطی بیان می کنند ازدواج باشد یا غیر ازدواج فرقی ندارد به صورت مکتوب یا شفاهی، وظیفه افراد در برابر این شرط چیست؟
از جهت شرعی رعایت شرطی که در ضمن معامله ذکر شده است واجب است و تخلف از آن جایزنیست اما شرطی که پایبندی به آن واجب است خصوصیاتی دارد که به برخی از مهمترین آنها اشاره می کنیم:
۱.شرط نباید خلاف شرع اسلام باشد مثلا فردی از طرف مقابلش در ضمن یک قرارداد درخواست کار حرامی یا درخواست ترک واجبی را داشته باشد. بنابراین اگر کسی در ضمن معامله ای یا در قرار داد استخدامی شرط کند که در گزارشات گزارش دروغ هم بنویسد یا فاکتور صوری هم درست کند و مانند این شرایط در این صورت نباید به این شرطها که خلاف شرع است عمل کرد.اما اگر در ضمن قرار شرط شود که کار مستحبی ترک شود یا کار مکروهی انجام گیرد باید طبق شرط عمل شود.
۲.اگر قرار داد به صورت کتبی نوشته شده است شرایط ضمن قرارداد به طرفین تفهیم شود و طرفین به شروط ضمن معامله توجه داشته باشند.
۳.شرط در ضمن معامله و قرارداد نامعلوم و مبهم نباشد. مثلا فروشنده در ضمن فروش منزلش با خریدار شرط کند، که تا مدت نامعلومی حق فسخ و بهم زدن معامله را داشته باشد، در این صورت چنین شرطی لازم الوفاء نمی باشد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی مراجع عظام خصوصا امام خامنه ای حفظه الله صلوات بر محمد و آل محمد.
منابع:تحریر الوسیله، ج 3، کتاب النکاح، خاتمه فی الشروط، رساله جامع ج 3 م 298
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.یکی از دستورات قرآن پوشش و حجاب است که خانم در برابر نامحرم باید بدن و موی خود را بپوشاند و زینتهای خود را نیز اشکار نکند، بنابراین خانمی که ناخن مصنوعی کاشته باید از نامحرم بپوشاند، اما سوالی که در اینجا شاید به ذهن شما برسد این است که آیا کاشت ناخن مصنوعی جایز است؟
در جواب سه نکته کوتاه عرض می شود:
1. کاشت ناخن ومژه مصنوعی در صورتی که برای زینت انجام می شود و خانم می داند که در زمان وضو و غسل امکان برطرف کردن آن را ندارد، جایز نیست.
2. کسی که ناخن یا مژه مصنوعی کاشته، لازم است برای وضو و غسل آن را برطرف کند هرچند هزینه داشته باشد و با توجه به امکان جدا سازی، چنانچه فرد بر ندارد و جدا نکند وضو و غسل صحیح نیست.
کسی که ناخن مصنوعی را با وجود امکان جدا سازی برندارد، وضو و غسل او باطل است و با توجه به ناقص بودن وضو و غسلش توقفش در مساجد و زیر گنبد حرم اما رضا علیه السلام جایز نیست و همچنین نماز فرد باطل و روزه های فرد دچار اشکال می شود و همچنین خانم که با این ناخن فوت کند غسل میت او نیز دچار اشکال می شود.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و اتحاد بین مسلمین صلوات بر محمد و آل محمد
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم . امام باقر علیه السلام در روایتی می فرمایند: در زمانی که رسول خدا در مسجد حضور داشتند مردی داخل مسجد شد و شروع به نماز خواندن کرد اما هنگام سجده بدرستی سجده نمی کرد و کمتر از مقدار لازم و شایسته سجده کرد. چرا که حکم شرعی آن است هنگام سجده باید سر بر سجدگاه گذاشته شود و بدن آرام بگیرد و ذکر سجده هم از ابتدا تا انتهای ذکر در حال آرامش بدن گفته شود.
وقتی که پیامبر خدا این صحنه را مشاهده کردند، فرمودند: نَقرٌ کَنقرِ الغراب لو ماتَ علی هذا مات علی غیر دینِ محمدٍ صلیاللهعلیهوآله. : مثل نوک زدنِ کلاغ، نوک میزند. و اگر این فرد با اینچنین نمازی بمیرد، مرگ او مرگِ بر دینِ ما نیست! یعنی نمازش نماز نیست.
نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف عرض کنم:
برای اینکه انسان از نماز بهره وافری ببرد نیاز به حضور قلب در نماز دارد و حضور قلب در نماز وابسته به دو عامل هست:
عامل اول برای داشتن حضور قلب در نماز توجه قلبی هست یعنی یعنی دلِ انسان باید متوجه باشد که در نماز مخاطبی دارد و آن مخاطب خدای متعال است و در پیشگاه خداوند حضور پیدا کرده است و انسان از اول تا آخرِ نماز سعی کند که این احساس در او زنده بماند که در مقابل کسی شخص بسیار با عظمتی قرار دارد و با خدای متعال حرف میزند. و اگر این احساس و حالت در انسان به وجود آمد-البته تمرین لازم دارد - حتی اگر معانیِ کلمات را هم نداند، باز فضیلت نماز را خواهد برد. جوانهای عزیز چنانچه در جوانی این خصوصیت را تمرین کنند پیدا شدن این حالت توجه آسانتر و ماندگار خواهد بود.
عامل دوم برای داشتن حضور قلب در نماز انجام درست و کامل انجام دادن واجبات نماز است. انسان نمی تواند با سجده یا رکوع ناقص حضور قلب پیدا کند.لذا رکوع با تمامی واجباتش از جمله آرامش بدن در هنگام ذکر رکوع و قیام و ایستادن بعد از رکوع همراه با لحظه ای آرامش بدن و سجده با تمامی واجباتش از جمله گذاشتن اعضای هفتگانه روی زمین و همچنین گفتن ذکر سجده در حال آرامش بدن و همچنین رعایت نشستن بدن بین دو سجده همراه با لحظه ای آرامش بدن. لذا برای حضور قلب به این دو عامل باید توجه بشود.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
جهت قبول زیارت و سلامتی همه زائرین صلواتی را عنایت بفرمایید.
خداوند متعال توفیق بصیرت در دین را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد
متن اصلی:
الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (مسألة 39: إذا نذر ان یتمّ الصلاة أو یصوم...)- درس 156
جلسه 156، سه شنبه 1395/2/28
حدیث :
عن زرارة بن أعیَن قال: سمعتُ اباجعفرٍ محمدَ بنَ علیٍ الباقر«علیهماالسلام» یقول: دَخل رجلٌ مَسجداً فیه رسول الله«صلیاللهعلیهوآله» فَخفَّف سجودَه دونَ ما یَنبغی و دونَ ما یکون من السجود. این شخص شروع کرد به نماز خواندن، سجودی که میکرد، خیلی کوتاه بود، کمتر از آن مقداری که شایستۀ سجود است. بعد از گذاشتن پیشانی بر زمین، باید بدن استقرار پیدا کند، بعد ذکر بگوید؛ این مقدار، سجودِ او طول نکشید! فقال رسولُ الله«صلیاللهعلیهوآله»: نَقرٌ کَنقرِ الغراب. حضرت فرمودند: مثل نوک زدنِ کلاغ، نوک میزند! بعد فرمودند: لو ماتَ علی هذا مات علی غیر دینِ محمدٍ«صلیاللهعلیهوآله». اگر این فرد با اینچنین نمازی بمیرد، مرگ او مرگِ بر دینِ ما نیست! یعنی نمازش نماز نیست. مسألۀ توجه و حضور در نماز، مسألۀ بسیار مهمی است و این، متوقف است هم بر اَعمالِ جوارحی، هم بر اَعمال جوانحی. بر اَعمال جوانحی متوقف است، یعنی دلِ انسان باید متوجه مخاطبِ در نماز یعنی خدای«عزّوجلّ» باشد. انسان از اول تا آخرِ نماز سعی کند که این احساس در او زنده بماند که در مقابل کسی قرار دارد، دارد با کسی حرف میزند. شاید اگر این حالت در کسی بوجود آمد- البته تمرین لازم دارد- که از اول نماز تا آخر نمازْ احساسش این باشد که دارد با کسی حرف میزند، مخاطبی دارد. اگر چنین حالتی به کسی دست داد، حتی اگر معانیِ کلمات را هم نداند، باز فضیلت نماز را خواهد برد. دارد با خدا حرف میزند، ولو درست نمیداند که چه میگوید و معانیِ این کلمات چیست.
اگر معانیِ کلمات را انسان بداند، اما متوجه حضور عند الله و قیام بینَ یدَیِ الله در نماز نباشد، این فضیلت را ندارد. ماها معنای کلمات را میدانیم، گاهی هم دقت میکنیم معانیِ کلمات را در نظر میگیریم، اما توجه نداریم به اینکه الآن حاضرِ بینَ یَدَیِ الله تعالی هستیم! این را توجه نداریم. پس حضور قلب و نمازِ کامل متوقف است بر عملِ جوانحی که همین احساس قلبی است که انسان احساس کند در مقابل خدای متعال قرار گرفته است. اینجا داخل پرانتز عرض کنیم: جوانها! قدر جوانیتان را بدانید! مکرّر بنده به جوانها عرض میکنم: این کار در جوانی، تمرین کردنش آسانتر است. و اگر تمرین کردید و این حالت در شما ملکه شد، بعد، این میماند، تا آخر انسان همینطور خواهد بود، به مجردی که وارد نماز شد توجه پیدا میکند که دارد با خدا حرف میزند، همان حضورِ قلب. اگر در جوانی، انسان نتواند این تمرین را بکند و این حالت را برای خودش فراهم بکند، در سنین ماها خیلی مشکل خواهد شد. محال نیست، اما مشکل است. جوانها قدر بدانند، از
حالا تمرین کنند این حالت را در نماز تحصیل کنند.
امّا نماز، اعمالِ جوارحی هم دارد؛ رکوع دارد، سجود دارد، قیام دارد. این اعمال هم باید خوب و کامل انجام بگیرد. فرمود: این، چطور نماز خواندنی است؟! انسان نمیتواند در یک چنین نمازخواندنی با این سجود که مانند کلاغ نوک به زمین میزند، متوجه به خدا بشود، حضور قلب پیدا کند. در رکوع و سجود، ماها وضعمان معلوم است که چطور هستیم؛ ناقصیم، قاصریم، ضعیفیم، توانائیهایمان بسیار محدود است. در روایت دارد که امام صادق«علیهالسلام» در رکوع، پنجاه مرتبه عرض میکرد: «سبحان ربّیَ العظیم و بحمده»، ما خیلی جدیّت بکنیم، سه مرتبه مثلاً این ذکر را میگوییم. بنابراین، نمازِ خوب، نمازِ مستحسن، نمیگوییم نمازِ کامل، نمازِ مطلوب، هم به عملِ جوانحی احتیاج دارد که عبارت است از همان حضور قلب و احساس حضور بین یدَی الله«عزّوجلّ»، هم به اعمالِ جوارحی احتیاج دارد یعنی همین اعمالِ جوارحی را باید درست انجام بدهد. این ترکیب، بهترین ترکیبی است که خدای متعال مقرّر فرموده است، این ترکیبِ قیام و رکوع و سجود و تشهد و باز دوباره قیام و برداشتن سر از سجده و دوباره برگشتن به سجده، مجموعِ اینها یک هندسۀ کامل از لحاظ اعمالِ جوارحی است برای اینکه انسان بتواند آن بهرۀ وافی را از نماز ببرد.[1] امالی، صفحۀ
سلام علیکم . بسم الله الرحمن الرحیم . امام صادق علیه السلام در روایتی می فرمایند: ما مِن مؤمنٍ یَخذُل اَخاه و هو یَقدِر علی نُصرتِه الّا خذَله الله فی الدنیا و الآخرة. هر گاه مؤمنى بتواند برادر دینی خود را یارى رساند، اما تنهایش گذارد، خداوند در دنیا و آخرت او را تنها گذارد .
چند نکته پیرامون حدیث شریف اشاره کنم:
1. از این حدیث شریف استفاده می شود که کمک به برادر دینی بسیار مهم است و در برخی از روایات برای برآورده کردن حاجات برادران دینی ثوابهای حیرت آوری نقل فرموده اند مثلا امام صادق علیه السلام در روایتی می فرماید: برآوردن حاجت برادر مومنی محبوب تر است در نزد خدا از بیست حج، که صاحب آن در هر حجی صد هزار دینار در راه خدا انفاق کرده باشد.
2. کمک کردن و یاری کردن برادر ایمانی گاهی اوقات کمک کردن در امور خیر و امور روزه زندگی است و گاهی اوقات در امور معنوی است مثلا او را با یک حرف و سخن به مسیر صحیح هدایت کنی یا آبروی او را حفظ کنی.
3. کمک کردن و یاری کردن برادران ایمانی منحصر به افراد در داخل کشور خودمان نیست بلکه کسانی که به نیازهای برادرانِ مؤمن در دنیای اسلام چشمِ خودشان را میبندند و بیاعتنایی میکنند در حالی که میتوانند نصرت و یاری کنند؛ مشمولِ این روایتند.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
ان شالله به همین زودی پیروزی جبهه مقاومت در را غزه شاهده باشیم به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد
متن اصلی:
الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً مسألة 41- درس 160
درس 160، سه شنبه 1395/6/23
حدیث :
عن ابراهیم بن عُمَر الیَمانی، که ثقه و بزرگوار است. عن ابی عبدالله الصادقِ«علیهالسلام» قال: ما مِن مؤمنٍ یَخذُل اَخاه و هو یَقدِر علی نُصرتِه الّا خذَله الله فی الدنیا و الآخرة. مؤمنی که میتواند برادرِ دینی خود را نصرت کند، در عین حال او را رها میکند، نصرت نمیکند؛ إلّا خذَله الله فی الدنیا و الآخرة، خدای متعال عقوبتِ این خذلان را در دنیا و آخرت با عملِ مشابه نسبت به او انجام میدهد. یعنی خدا هم او را در دنیا و آخرت مخذول میکند. کمکِ برادر مؤمن، اینقدر مهم است. بدیهی است که این کمک، کمکِ در امور شرّ نیست؛ برادرِ مؤمنی میخواهد مثلاً دزدی کند! شما میتوانید کمکی به او بکنید، ماشینتان را در اختیارش بگذارید، مراد، این نیست. یعنی در امور خیر، در امور روزمرۀ زندگی، احتیاج به کمک دارد. این که بعضیها بر روی نیاز برادرانِ مؤمن در دنیای اسلام چشمِ خودشان را میبندند و بیاعتنایی میکنند! میتوانند نصرت کنند، نمیکنند! مشمولِ این روایتند. گاهی اوقات نصرت کردن با پول و سلاح نیست، با یک کلمه حرف است؛ یک حرفی در یک جای مناسبی انسان بزند. بعضیها گسترۀ نفوذ حرفشان زیاد است؛ شخص معروفی است، شخصیتی است، یک کلمه حرف بزند در بین جامعه پخش میشود؛ این، نصرت است. از همین، دریغ کردن و نصرت نکردن اگر از روی عمد باشد- البته گاهی انسان غافل است، آن، محل کلام نیست- دنبالهاش این کیفری است که ذکر شد. سند روایت، سند خوبی است. البته راویِ اوّل که صدوق از او روایت میکند، حسین بن احمد بن ادریس، پسرِ جناب احمد بن ادریس است، خود احمد بن ادریس از بزرگانِ ثقاتِ اصحاب ماست، لکن حسین بن احمد بالخصوص توثیق نشده است، اما مرحوم مجلسی«رضواناللهعلیه» میگوید: من شمردم بیش از هزار جا مرحوم صدوق نامِ این شخص را میآورد، و برای او ترضّی میکند! - «رضیاللهعنه» و «رحمهالله» میگوید- من البته ترضّی و طلب رحمت را دلیل توثیق آن شخص نمیدانم. این، محل اختلاف است، ما قبول نداریم که ترضّی و ترحّم بر کسی به معنای توثیقِ اوست، اما اینکه صدوق قریب هزار مرتبه از او روایت نقل کند، این، دلیلِ توثیق است. آیا شما از کسی که راست و دروغِ حرفِ او را مطمئن نیستید، احتمال میدهید دروغ بگوید و راستگو نباشد، یا از لحاظ اتقانِ کلام مورد وثوق نباشد، هزار مرتبه حدیث نقل میکنید؟! پیداست این کثرت نقل شخصیتی مثل صدوق، خودش دلیل توثیق است. بنابراین، روایت روایتِ معتبری است.[1]
پروردگار بایستید با او حرف بزنید. باید انسان خودش را آماده کند. استخفافِ به صلاة، درجاتی دارد. آن مرتبۀ اتمّش آن است که انسان نماز را ترک کند، گاهی بخواند، گاهی نخواند؛ حالا جلسه است، گعده است، عروسی است، همه جمعاند، نمیشود آدم بلند شود نماز بخواند. این، اتمّ استخفاف است. موارد دیگری را هم که گفتیم، اینها هم استخفاف است.[1] . امالی، صفحۀ 572
امام عصر ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) می فرمایند: أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُم پس برای ما بسیار دعا کنید. زیرا که فرج و گشایش امور شما در آن است(بحار،ج53 ، ص180 )
فواید دعا برای امام عصر عبارتند از:
1. همانطور که درحدیث خوانده شده گذشت: دعا در زمان غیبت حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) باعث دفع بلا از شخص می شود و باعث حل مشکلات خود فرد میشود.
2. دعای به آن حضرت دلیل بر اظهار، محبت و دوستی به آن حضرت است و ایشان ذرّیه پیامبر است و محبت ذرّیه به آن حضرت امر خدا و مزد رسالت پیامبر است (قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى 23شوری)
3. ثواب دعا عاید همه مومنین و مومنات می شود چون خیر ظهور آن حضرت به همه می رسد. باعث سرور آن حضرت می شود. امام صادق (علیه السلام ) می فرمایند: هیچ عبادتی نزد خداوند بهتر نیست از مسرور ساختن مومن.( کافی، ج 2، ص 188)
4. بر طبق روایات ، وقت ظهور امام عصر «عجل الله تعالی فرجه الشریف » از امور بدائیه است . به این معنا که امکان پس افتادن یا پیشتر به وقوع پیوستن آن قطعاً وجود دارد . بنابراین شاید جلو افتادن وقت ظهور ، به اهتمام ما در دعا برای ایشان وابسته باشد . امام صادق « علیه السلام » فرمودند : وقتی عذاب و سختی بر بنی اسرائیل به طول انجامید ، به درگاه خدا چهل روز ضجه و ناله زدند ، پس خداوند به موسی و هارون وحی فرستاد که بنی اسرائیل را خلاص کنند و از صد و هفتاد سال ] باقی ماندهی این عذاب [ صرف نظر کرد .حضرت سپس فرمودند : شما نیز همین طورید ، اگر چنین کنید خدا فرج ما را میرساند و گرنه ] تاخیر [ این امر تا آخرین حد خود خواهد رسید(بحار ، ج 52 ، ص 131)
5. بزرگترین اجر دعای ما علاوه بر همه ی برکات و آثار مادی و معنویش ، این است که مشمول دعای نیمه شب حضرت خواهیم بود و از رزق مادی و معنوی گرفته ، تا طول عمر و سعادت لقای آن حضرت ، تا مصون ماندن از آفات آخر الزمان ، همه را از ابر برکت آن حضرت ، بر سرمان خواهند بارید .
خداوند ما را مشمول دعاهای حضرت قرار دهد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد