سبک نشمردن نماز

توضیحات

سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم .ضمن تبریک ایام. امام باقر علیه السلام در روایتی می فرمایند: در زمانی که رسول خدا در مسجد حضور داشتند مردی داخل مسجد شد و شروع به نماز خواندن کرد اما هنگام سجده بدرستی سجده نمی کرد و کمتر از مقدار لازم و شایسته سجده کرد. چرا که حکم شرعی آن است هنگام سجده باید سر بر سجدگاه گذاشته شود و بدن آرام بگیرد و ذکر سجده هم از ابتدا تا انتهای ذکر در حال آرامش بدن گفته شود.
وقتی که پیامبر خدا این صحنه را مشاهده کردند، فرمودند: نَقرٌ کَنقرِ الغراب لو ماتَ علی هذا مات علی غیر دینِ محمدٍ صلی‌الله‌علیه‌وآله. : مثل نوک زدنِ کلاغ، نوک می‌زند. و اگر این فرد با این‌چنین نمازی بمیرد، مرگ او مرگِ بر دینِ ما نیست! یعنی نمازش نماز نیست.
نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف عرض کنم:
برای اینکه انسان از نماز بهره وافری ببرد نیاز به حضور قلب در نماز دارد و برای حضور قلب در نماز به برخی از عوامل که برای ما میسر است اشاره می شود:
عامل اول: بسیاری از افراد وقتی که متوجه شوند که عملشان زیر نظر ومورد توجه دیگران هست، آگاهانه یا ناخودگاه تحت تاثیر نگاه دیگران کیفیت عملش متفاوت می شود، در نماز هم این را بدانیم در مقابل کسی ایستاده ایم، که او ما را می بیند، هر چند ما او را نمی بینیم ، یعنی دلِ انسان باید متوجه باشد که در نماز مخاطبی دارد و آن مخاطب خدای متعال است و در پیشگاه خداوند حضور پیدا کرده است و انسان از اول تا آخرِ نماز سعی کند که این احساس در او زنده بماند که در مقابل کسی شخص بسیار با عظمتی قرار دارد و با خدای متعال حرف می‌زند.
عامل دوم: در روایات برای حالات مختلف نماز ذکر شده، که انسان به کجا نگاه کند؛ در حال قیام، در حال رکوع، در حال سجود، در حال تشهد، در حال قنوت به کجا نگاه کند. طبق تجربه، آنچه در این روایات آمده است، مثلا در حالت ایستاده کف دستها روی ران قرار بگیرد. منطبق است با همان حالتی که انسان بیشتر در آن حالت توجه پیدا می‌کند. اگر انسان به دستوراتی که در این روایات آمده است، عمل بکند، حالتِ توجه بیشتری پیدا می‌کند.


خداوند متعال برکات آسمانی خودش را با خیر و عافیت بر ما نازل بفرماید به برکت صلوات بر محمد و ال محمد