مذمت حسد

توضیحات

سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. حضرت هادی علیه السلام در روایتی می فرمایند: اِیّاکَ وَالْحَسَـدَ فَاِنَّهُ یَبینُ فیکَ وَلایَعْمَـلُ فـى عَـدُوِّکَ. از حسد بپرهیز چون آثار آزاردهنده آن در تو ظاهر مى‌شود و کارى با دشمن تو ندارد (یعنی حسد به انسان ضرر مى‌زند و او را اذیّت مى‌کند، در حالى که دشمن حسود سر جاى خود و برنامه خود است و با او کارى ندارد.) . بحارالأنوار، ج 78 ص 370

چند نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:

1. حسد یعنی انسان بر نعمتی که دیگری از آن برخوردار است تحمل نکند و زوال آن را برای او بخواهد. مثل کسی که نعمتی را در دیگری می بیند و خودش هم به آن نرسیده آروز می کند که از دیگری هم زائل شود که این حسد است و آفت اخلاقی بسیار بزرگی است اما اگر انسان یک امر نیکی را، یک امتیازی را در کسی ببیند و آن را برای خودش هم بخواهد و آرزو کند، نه اینکه زوال آن را از آن طرف طلب کند. این عیب محسوب نمی شود، این حسد نیست، زیرا فرد طالب زوال این نعمت از آن طرف مقابل نیست. این، غَبطه است.

2. یکی از آثار صفت حسد این است که روابط عاطفی انسان با خویشاوندان یا دوستان و خلاصه هر فردی که نسبت به او حسد می‌ورزد، رابطۀ ناسالمی باشد و در نتیجه محبتها و صمیمیت‌ها و همکاریها بین افراد از بین برود. حسد کننده همیشه از محسود بدگویی می‌کند و در کار او کارشکنی می‌نماید و لذا روابط اجتماعی مطلوب که در یک جامعۀ سالم مورد نظر است، بهم می‌خورد.

3. حال چکار کنم حسادتم درمان شود: اولا حسود باید با تقویت اعتقاد و ایمان به عدل خداوند و حکمتش، حسادت خود را درمان کند. زیرا حسادت، ناشی از ضعف شخصیت و خواری نفس اوست. دوما: در مرحله عمل هم ولو با زحمت و تکلف با محبت‌کردن به شخص مورد حسادت و خوش‌رویی و تجلیل از او و ذکر نکات مثبتش، به نفس خودش بفهماند، نعمتی که نصیب فرد شده از ناحیه خداوند است و شاید بخاطر لطف و توفیقی بوده.

خداوند توفیق دوری از رذائل اخلاقی را به همه عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد