سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.
در آموزههای دینی برای ایمان واقعی نشانههایی ذکر شده است. در روایتی از امام صادق علیه السلام برای ایمان و مؤمن واقعی دو علامت و نشانه بیان شده است:
علامت اول: "أَنْ تُؤْثِرَ الْحَقَّ وَ إِنْ ضَرَّکَ عَلَى الْباطِلِ وَ إِنْ نَفَعَکَ." انسان، حق را حتی اگر به ضرر او باشد، بر باطل ترجیح دهد، هرچند آن باطل به نفع او باشد. البته حق و باطل مصادیق گوناگونی دارند که در تعاملات اجتماعی، کشمکشهای سیاسی، گزینش افراد و محاورات رایج پیش میآید. در همه این امور مؤمن حق را بر باطل ترجیح میدهد.
علامت دوم: "أنْ لا یَجُوزَ مَنْطِقُکَ عِلْمَکَ." اینکه بدون علم سخن نگوید. انسان باید در مسائل گوناگون، چه در امور دینی و چه در مسائل اجتماعی و سایر موارد، از روی جهل یا گمان صحبت نکند و تا اطمینان ندارد، اظهار نظر نکند. مثلاً در مورد یک رخداد اجتماعی چنانچه اطمینان ندارد، نباید به طور قطع اظهار نظر کند یا در مسائل فقهی و شرعی تا اطمینان ندارد، نباید اظهار نظر کند.
تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی مراجع خصوصا امام خامنه ای حفظه الله صلوات
جهت مطالعه متن اصلی:
ثبوت دعوی القتل
«القسامة»
جلسه 227، 1381/10/30
عن أبی عبدالله(علیهالسلام): قَالَ إِنَّ مِنْ حَقِیقَةِ اَلْإِیمَانِ أَنْ تُؤْثِرَ اَلْحَقَّ وَ إِنْ ضَرَّکَ عَلَى اَلْبَاطِلِ وَ إِنْ نَفَعَکَ وَ أَنْ لاَ یَجُوزَ مَنْطِقُکَ عِلْمَکَ. (خصال شیخ صدوق، باب الإثنین، حدیث 70)
گاهی انسان ادعا میکند یا گمان میکند که مؤمن است اما وقتی پای امتحان به میان بیاید، معلوم میشود که ایمانِ او ایمان واقعی نیست و امر خیالی و موهوم بوده است. ایمان حقیقی آن است که شخص به معنای واقعی، مؤمن باشد. که در این روایت دو علامت برای آن بیان شده است:
یکی اینکه: انسان حق را ولو به ضرر او باشد بر باطل ترجیح دهد ولو آ« باطل به نفع او باشد.
البته حق و باطل مصادیق گوناگونی دارد که در تعاملهای اجتماعی، کشمکشهای سیاسی، در گزینش افراد و محاورات رائج پیش میآید، در همۀ این امور مؤمن حق را بر باطل ترجیح میدهد.
علامت دیگر اینکه بدون علم سخن نگوید؛ انسان باید در مسائل گوناگون چه در امور دینی و چه در مسائل اجتماعی و چه در سایر موارد از روی جهل و یا ظنّ، سخن نگوید