نوافل

توضیحات

چند نکته درباره نماز های مستحبی:
اول: در حدیث است که نمازهاى نافله، به منزله هدیّه است و در هر صورت اگرصحیح انجام شود پذیرفته مى‏شود. با همه تأکید و تشویقى که درباره انجام نمازهاى مستحبى است، شایسته است که اداى آنها از روى علاقه و عشق باشد و انسان، بر خودش آنها را تحمیل نکند. سعى کند که ابتداء آمادگى روحى و علاقه و کشش قلبى بیابد، آنگاه به انجام آنها بپردازد.
بیان نورانی از وجود مبارک حضرت امیر علیه السلام در نهج‌البلاغه هست که فرمود: «إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالاً وَ إِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا عَلَی النَّوَافِلِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا عَلَی الْفَرَائِضِ» این دل، مثل فصول چهارگانه است، یعنی مثل زمان که گاهی بهاری دارد و گاهی پاییزی، گاهی اقبالی دارد و گاهی ادباری. اگر دل در حالت بهار بود، شکوفایی و اقبال داشت، از نوافل نگذرید، سعی کنید، نافله ها را ترک نکنید و اگر دل، آن آمادگی را ندارد، شما بر دل تحمیل نکنید و فقط واجب ها را انجام دهید، به همین دلیل، در نمازهاى مستحب، برخى ارفاق‏ها و تسهیلاتى وجود دارد که در نمازهاى واجب نیست. این آسان‏گیرى، براى جذب بیشتر افراد است. از جمله اینکه:
1. نماز مستحب را، هم مى‏توان ایستاده خواند، هم نشسته.
2. انجام کم و زیادهاى اشتباهى در نماز مستحب، سجده سهو ندارد.
3. در نماز مستحب، شکّ میان رکعت اوّل و دوّم، نماز را باطل نمى‏کند و نمازگزار مى‏تواند تصمیم بر هر کدام بگذارد.
دوم: نمازهای مستحبی زیاد است و انها را نافله گویند و بین نمازهای مستحبی به خواندن نافله های شبانه روز بیشتر سفارش شده است و انها در غیر روز جمعه سی و چهار رکعتند‌. ( ولى در روز جمعه بر شانزده رکعت نافله ظهر و عصر، چهار رکعت اضافه مى‏شود.)
سوم: به نظر اکثر مراجع وقت نافله شب از نصف شب است تا اذان صبح، و بهتر است نزدیک اذان‌صبح خوانده شود. مسافر و کسى که براى او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند، مى‏تواند آن را در اول شب بجا آورد (سیستانی : وقت نافله شب از اول شب است تا اذان صبح)
چهارم: نافله ‏ظهر و عصر را در سفر یعنی در جایی که ‏نماز ‏شکسته ‏است، ‏نباید بخواند .‌ولى ‏نافله عشا را به نیت اینکه شاید مطلوب باشد، مى‏تواند بجا آورد. ( اکثر مراجع رساله مراجع ازم 764تا774)
خداوند متعال همه ما را از نمازگذاران واقعی قرار دهد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد